Loop, maar niet naar Santiago de Compostela?

Op het bureaublad / beeldscherm van mijn computer staat een PDF met de titel “niet-naar-santiago en weer terug”. Als ik het aanklik, kom ik bij een door ene Hans Rottier geschreven tekst, ongeveer 300 pagina’s lang. Te vinden op internet en gratis te downloaden. Best informatief. Edoch, ik wil juist wel een keer naar Santiago de Compostela lopen, maar heb daar tot nog toe van afgezien en mijn schreden vooral naar het noorden gericht: Trondheim.

Nu verklap ik dat ik een hondje heb, en dat ik omwille van dit dier geen lange trektochten meer heb gemaakt. Het beestje heeft te korte pootjes, vind ik, om dagelijks zonder problemen een kleine 20 kilometer naast mij voort te dribbelen. Ik heb hem niet uitgezocht. Hij zocht mij uit. Lang verhaal. Hij had een voor mij onuitsprekelijke naam, en ik heb hem herdoopt tot ‘Dribbel’. Hij is inmiddels 14 en ik ben gek met hem. Ik hoop – echt waar – dat ie nog een paar jaar meegaat, maar zodra hij de geest geeft ga ik weer de hort op. Misschien ook nog naar Santiago de Compostela, maar eerst naar Assisi en Rome.

Volgens Hans Rottier moet ik dat niet doen. Daar heeft hij allerlei argumenten voor, vooral anti-religieuze en vooral anti-katholieke. Wat dat betreft doet hij mij aan mijn moeder denken. Zij was ook fel anti-katholiek. Haar argumentatie vloeide voort uit ervaringen die zij als dochter van een hervormde moeder en een atheïstische  vader uit tweede hand van een vriendinnetje uit haar jeugd verkregen. Meer weet ik ook niet. Moeder vond het genoeg om niets van paapse zaken te willen weten.

Niet naar Compostela dus, volgens Hans, maar – vraag ik mij dan af – wanneer je je door weerzin tegen de religieus getinte geschiedenis van Europa en de huidige maatschappelijke tendensen laat tegenhouden om op pad te gaan, of om een pad te blijven volgen, kun je dan niet beter gewoon thuisblijven? Waar in Europa is nog grond te vinden waarop geen bloed is vergoten? Waar zijn oude kunstwerken te vinden die niet direct of indirect zijn te verbinden met schendingen van mensenrechten. Wellicht volslagen onbewust, maar desalniettemin?

Waarom dan naar Assisi of Rome? Waarom niet naar Gibraltar, Lutjebroek of Siracuse? Natuurlijk, dat kan ook. Ik heb er alleen niet zoveel mee. Niet dat dat noodzakelijk is, ‘er iets mee hebben’, maar persoonlijk vind ik het wel prettig om een bekend reisdoel te kiezen. Dat had ik ook toen ik naar Trondheim liep. Aankomen bij het doel was trouwens eerder een deceptie dan een victorie, want aankomen betekende gewoon: ‘dit was het dan’. Meer werd het niet. De reis bleek steeds – bij iedere tocht – vele maken belangrijker dan de eindbestemming, en ik vermoed dat dat bij een tocht naar Assisi, Rome of Santiago niet anders zal zijn. Sterker nog: ik denk dat er in Assisi, Rome of Santiago niets te vinden of te halen zal zijn dat niet al eerder onderweg ergens te vinden, te halen of zomaar te verkrijgen zal zijn.

Ik beloof bij deze het BD en de lezers op de hoogte te brengen wanneer ik weer van huis ga. Grote kans dat het nog een paar jaar duurt, en een kleine kans dat ik er als puntje bij paaltje komt niet meer toe in staat blijk te zijn… alles staat evenwel klaar. Voor de reis naar binnen hoef ik mijn huis niet uit. Die reis strekt zich ondertussen eindeloos bevrijdend voor mij uit, naar alle richtingen. Hoe zou dat overigens zitten met ‘Dribbel’ en ‘Boeddhanatuur’?