Vanmiddag las ik op een internationale nieuwssite dat er een stevige griepgolf in aantocht is en al woedt of op weg is in of naar Ierland. Ziekenhuizen zouden zich voorbereiden op grieppatiënten met ernstige verschijnselen. Ik weet niet of het bericht waar is, al hoor ik al wel veel mensen in mijn omgeving pittig hoesten en voel ik mezelf ook al wat koortsig. De hele middag stond de deur open naar het balkon om de frisse lucht binnen te laten. Frisse fijnstof, dat wel.
Het griepbericht deed me denken aan de dagen dat ik als klein jongetje griep had. Een pittige griep, ik gloeide van de koorts en had slappe benen en lag op bed. Het was winter en in onze onverwarmde slaapkamers was het net zo koud als buiten. Mijn moeder kwam de slaapkamer binnen en vroeg hoe ik me voelde. Even later zat ik in de wel verwarmde woonkamer terwijl zij mijn bed opschudde.
Wat kan het toch heerlijk zijn om als kind met je te warme koortsige lijfje tussen de frisse, zelfs koude lakens te kruipen en de warmte onder de dekens omhoog te voelen kruipen. En dan in slaap te vallen, terwijl ik mijn moeder elders in het arbeidershuis hoorde stofzuigen. Een gevoel om nooit te vergeten.
Moedig voorwaarts!