De leerkrachten in het basisonderwijs zijn in staking vanwege de lage salarissen en de overbelasting. De stress is zelfs verontrustend vaak de oorzaak van een burn-out. Er zijn meer belangrijke beroepsgroepen bij de overheid die zich onderbetaald voelen, zoals de politie en het leger. Toch is er een wezenlijk verschil met het basisonderwijs, want die draagt in belangrijke mate bij aan de toekomst van ons land en het welzijn van ons volk.
In onze kinderjaren wordt de grondslag gelegd voor onze latere ontwikkeling. Wie in de prille jeugd getraumatiseerd raakt, blijft zich traumatisch ontwikkelen en vervalt gemakkelijk tot crimineel gedrag. Daarom is het nodig om een jeugdtrauma grondig aan te pakken. Dat kan het beste gebeuren in de periode van het basisonderwijs, want daar komt het opgroeiende kind in contact met de leerkrachten als eerste opvoeders.
Het is vanzelfsprekend de taak van de ouders om hun kinderen op te voeden, maar het onderwijs vervult daarbij ook een belangrijke rol. Zeker in een tijd waar de ouders het te druk hebben om voldoende aandacht aan hun kinderen te geven.
De leerkrachten krijgen steeds vaker te maken met kinderen die een echtscheiding doormaken of met kinderen van vluchtelingen die erge dingen hebben beleefd. Voor al deze kinderen is veel tijd, veel aandacht en ook grote deskundigheid nodig om ze op te vangen en te vormen.
Kinderen van ouders die gaan scheiden raken hun geborgenheid kwijt. Ze weten vaak niet voor wie ze moeten kiezen en verkeren in verwarring. De jeugdzorg blijkt niet in staat hier iets aan te doen en werkt vaak te verstandelijk. Dan moeten we niet verbaasd zijn over onmaatschappelijk en zelfs crimineel gedrag van die kinderen.
Het is vooral de man of vrouw in de klas van het lager onderwijs die in staat is om van het gekneusde kind te houden en het weer als kind van het leven te laten genieten. Dat vraagt om intense aandacht waar de leerkracht steeds minder tijd voor krijgt en vooral ook weinig waardering. Dat is zeer nadelig voor onze jeugd en voor onze toekomst, want de jeugd vormt de basis van ons toekomstig welzijn. Daarom is een grotere waardering van de leerkrachten niet louter een zaak van de regering, maar van iedereen die naar vermogen daaraan kan bijdragen.
