Ik hoorde laatst een verhaal over een man die zijn roeiboot op het droge had getrokken en het vaartuig, om het tegen regen en wind te beschermen, op de kop had gelegd. Een dag later schilderde hij de naam ‘Zeeduivel’ op de romp. Een dag voor Pasen kocht ik twee gebakjes bij een winkel. In een plastic doosje. Ik manoeuvreerde er heel rustig mee naar da kassa omdat ik een vreselijke hekel heb aan de kuipjes met appeltaart van Appie, waarvan het deksel al in de winkel losschiet en niet meer vast te maken is. De caissière schoof het doosje met de gebakjes enkele malen over de scanner en toen dat niet pakte draaide ze het doosje om om de code te zien. Ik heb ook een beeld dat ‘Ondersteboven’ heet, van de beeldend kunstenaar Beatrix Smit, een klein meisje dat door de benen naar het verleden tuurt. Een boot op de kop die ‘Leviudeez’ heet, twee verfromfraaide gebakjes en een lief beeld zorgen ervoor dat mijn wereld gekanteld en heel rustig is. Bijna vredig.
