Vandaag zag ik de koning der Belgen Filip op de tv. Hij was bij de herdenking van de verschrikkelijke aanslag op de Belgische luchthaven Zaventem, een jaar geleden. Ik had de koning nog nooit in het openbaar gezien, hij schijnt ook zelden in het openbaar te spreken. Nu was hij er. Hij sprak de hoop uit dat mensen weer teder met elkaar om zullen gaan. Gentle, zei hij letterlijk. Als je niet wist dat hij koning was, zou je hem zo niet noemen. Die in het zwart geklede man die ogenschijnlijk zijn houding niet goed wist te bepalen. Aangeslagen was en dat ook liet blijken. Schuchter als een jongen zo leek het. Teder. Menselijk. Koningswaardig.
Teder met elkaar omgaan, sprak de koning. Nog onwetend van de verschrikkelijke aanslag in Londen. Waar mensen die op weg waren gewond op een brug lagen. En een politieman door een man werd neergestoken. En de dader door de politie werd doodgeschoten. Zinloos geweld.
Laten we het blijven proberen, teder met elkaar omgaan. Elkaar de open hand reikend. Nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat, maar door niet te haten komen ze tot rust, dat is een eeuwige wet.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.
