Vandaag hoorde ik op de autoradio dat boeren ganzen gaan verjagen met laserstralen. Ganzen hebben nog weleens de gewoonte om een akker kaal te grazen en dat vinden boeren niet fijn omdat dat schade veroorzaakt en inkomsten scheelt. De presentator van het programma vond het laseren beter dan het neerknallen van die mooie vogels en dat was de wetenschapper die het laseren van ganzen had uitgevonden met haar eens.
Hier in de wijk woont ook een troep ganzen, ik heb daar eerder over geschreven. De vogels hebben geen vijanden, worden niet neergeschoten of belazerd (beleezerd). Ze zijn van niemand.
In verband daarmee vraag ik me af van wie de politici zijn die in Den Haag resideren en de afgelopen acht jaar veel schade hebben aangericht door alleen maar op de centjes te letten. Volgens mij zijn ze van niemand meer. Ze noemen zich volksvertegenwoordigers, maar ze vertegenwoordigen het volk niet meer. Van wie is het volk? Het volk is van niemand. U, ik, anderen zijn het volk. Wij hebben een onuitsprekelijke macht als we die niet delegeren. Door geen lid te worden van een ziektekostenverzekeraar: weg verzekeraar. Door op te stappen bij een bank: weg bank. Door niet meer te kopen bij een grootgrutter: weg grutter. Door niet meer te stemmen op een politieke partij: weg partij.
Ik zie politici als ganzen. Ze vreten de boel kaal en laten de akker berooid achter. Zou laseren helpen om te voorkomen dat ze na 15 maart weer willen landen?
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren.
Categorieën: Joop Hoek, Columns
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
jamaar… als we helemaal niet meer delegeren, hoe gaan we dan beslissingen nemen? met zijn zeventien miljoenen in de kroeg? (en dan europa nog, de vn, de intergalactische waarheidsconferentie…)
Grappige (als vraag verpakte) stelling. Alsof besluitvoering en het delegeren van de beslissingen twee onlosmakelijk aan elkaar verbonden processen (dienen te) zijn. Daarnaast is het natuurlijk tamelijk dubieus wie er in deze voorstelling van zaken precies tot de beslissende en delegerende ‘we’ behoren en wie precies tot de gehoorzamende ‘ze’.
Maar goed, antwoord op je vraag: Goede dan wel juiste beslissingen behoeven geen delegeren, slechts en alleen organiseren.
Jammer, deze generalisatie over politici. Ik was lang niet altijd tevreden over het beleid van dit kabinet, maar het is een taak van de politiek om op de centen te letten. We hebben heel hard goede en bevlogen mensen nodig die de politiek in willen gaan, mensen met kennis van zaken en met een hart. Het beroep wordt er niet populairder op als steeds meer mensen gaan roepen dat het kaalvretende ganzen, zakkenvullers etc. zijn.
Het beroep hoeft ook niet populair te worden. Er is alleen gelet op het wegwerken van het begrotingsakkoord. Een miljoen mensen leeft onder de armoedegrens in Nederland, velen zijn afhankelijk van een voedselbank. Ziet de afgetreden minister Van der Steur af van zijn ww-vergoeding nu hij door eigen schuld is afgetreden? Bejaarden liggen in hun eigen poep in verpleeghuizen, het eigen risico voor ziektekosten is door veel mensen niet op te brengen, ze mijden zorg. En de politici, ze kakelen maar voort. Gak, gak.
Beste Myoko,
Deze kwestie heeft niets met generaliseren te maken. Het heeft te maken met of ‘het systeem’ zoals we dat bedacht hebben al dan niet werkt. In sommige van dergelijke gevallen kan er sprake van zijn dat een systeem of gehanteerde methode tijd nodig heeft om verbeterd te worden, in andere gevallen moet een systeem of methode totaal worden herzien. Niet eens zozeer omdat het systeem of de methode ‘niet werkt’, maar meer nog omdat de achterliggende ‘probleemstelling’ op een verkeerde probleemanalyse berust. Zoiets kan allerlei oorzaken hebben, in dit geval bijvoorbeeld iets dat je zou kunnen benoemen middels de term dubbele agenda’s, hetgeen in feite niets anders is dan een milde term voor verborgen agenda’s of belangen, wat (in het geval van vermeende volksvertegenwoordigers) op zijn beurt weer een vrij milde term is voor (bijvoorbeeld) hypocrisie. Net zoals de woorden diplomatiek en politiek veelal weinig anders zijn dan nette woorden voor liegen of huichelen. De Belgische coryfee Wiet van Broeckhoven (die toen ook zelf in de politiek werkte) zei het ooit zeer treffend: “Politiek is verhinderen dat mensen zich gaan bemoeien met zaken die hen aangaan”.
Laat ik nog een ander ‘voorbeeld’ geven: Het devies ‘Komt tijd komt raad’ is in sommige gevallen een prima of zelfs wijs uitgangspunt, bijvoorbeeld wanneer kinderen of jongeren nog tijd dient verschaft te worden om zich verder te ontwikkelen in ‘hun zijn’ als mens of ‘zichzelf’ in volwassenheid. Echter, wanneer dit devies wordt gehanteerd in gevallen waarin de ‘raad’ (zien wat er niet goed zit) volkomen duidelijk is, zou het hanteren van dat devies weinig anders zijn dan een slappe dooddoener om ergens maar niets aan te doen. Over zoiets zei dan weer Einstein ooit iets treffends: “The world is a dangerous place to live. Not because of the ones who are evil, but because of the ones who don’t do anything about it”.
Hoorde hetzelfde radiobericht: ganzen bij bijvoorbeeld vliegvelden zullen met lezers worden verjaagd. Tja, als daar allemaal mensen met een boek zitten, kunnen ze niet landen.