Nieuwjaar is de dag van de gemeenschap. De verdeeldheid is in de wereld en ook in Nederland sterk toegenomen. Het nieuwe jaar biedt mogelijkheden om de stand van zaken te inventariseren en na te gaan hoe we de samenhang weer tot stand kunnen brengen.
Ons Nieuwjaar op 1 januari is een christelijke viering. In andere culturen en religies wordt het nieuwe jaar op een andere manier gevierd. Voor de christenen begint het nieuwe jaar met de besnijdenis van Jezus. Op die dag krijgt het kind een naam en daarmee ook zijn identiteit in de gemeenschap. Het is een feest van de verbondenheid met de gemeenschap. Het nieuwjaarsfeest is de viering van de Dag van de Gemeenschap.
Een kleinschalig begin is het meest effectief om de verzwakte gemeenschapservaring weer tot leven te brengen. De Franse filosoof Levinas geeft ons hiervoor een mooi filosofisch uitgangspunt: in de ogen van de ander herken ik mijzelf in mijn verantwoordelijkheid voor de ander. Het gaat om onze verantwoordelijkheid voor elkaar die enkel tot stand komt door de ontmoeting.
De gemeenschap wordt gedragen door de ontmoeting van mensen die elkaar in de ogen kijken. Elektronische communicatie, ook in familieverband en tussen geliefden blijft beperkt tot verbale communicatie en komt niet tot een diepere ontmoeting vanuit het hart.
De filosoof Martin Buber werkt hetzelfde onderwerp uit vanuit zijn visie dat IK niet bestaat zonder het JIJ. Ons leven voltrekt zich altijd als een relatie die gemeenschapsvormend is. De kerstboom is daar een mooi symbool van om samen te genieten van het samenzijn in gemeenschap.
Piet Nusteleijn zegt
Volgens Lucas werd het joodse kindje Jezus een week na zijn geboorte besneden. De exacte geboortedag is echter niet bekend. De Christenen vieren op nieuwjaarsdag niet de besnijdenis en naamgeving van Jezus. Het joodse gebruik werd niet door de kerk, de christenen verder voortgezet.