Chef ontmoette zaterdag kind. Dag vader, zei het kind. Dag kind, zei Chef. Even ervoor ontmoette hij de vrouw van kind. Waar is kind, vroeg Chef. Daar ergens, zei de vrouw, wijzend in een groep mensen met broodjes en koffie in de hand. Chef is niet de biologische vader van kind, ook geen spirituele. Kind is ook geen kind meer, maar een volwassen man van tegen de honderd kilo. Chef weegt iets meer. Vader en kind, kind en vader, zijn synoniemen voor het onbenoembare. Kind is politieverslaggever, net als Chef was. Hij en kind vormden een koppel, het gevaar tegemoet. ‘Misdaadverslaggever ben je voor het leven’, vindt kind. Vader en kind geeft een verbondenheid aan die niet met woorden te vangen is. Duizend kilo vertrouwen, er zijn.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.