Ik draag zeker al vijfendertig jaar bretels- je kunt ook zeggen, de bretels dragen mij, en ik weet niet waarom. Ze zijn niet echt nodig omdat ik ook een broekriem draag die de broek verhindert af te zakken. Ik heb er naar schatting acht paar, in allerlei kleuren, ook zwart. Klassiek getint, maar ook rood en leuk gestreept. Alle bretels- op één paar na, hebben vier aansluitingen, soort klikgespen. En het op één paar na heeft er drie, twee aan de voorkant, een vanachter. Zeg maar de boerenvariant. Dat is een cadeau, ooit gegeven en ontvangen.
Bretels maken mij vrolijk, gewoon omdat ze leuk zijn. Ze dwingen mij ook tot nadenken, tot handelen bij het maken van de keus qua kleur en uitvoering. Gisteren droeg ik de groene, morgen mogelijk de boerenuitvoering.
Zouden er meer mensen die niet-noodzakelijke dingen dragen?
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie