In deze column wil ik het vandaag eens hebben over mudita (medevreugde) en het fileermes. En azijn. Wat hebben die nou met elkaar te maken? Ik zal het u proberen uit te leggen.
Deze week sprak ik een buitenlandse man die zijn onbegrip uitte over het vermogen van Nederlanders om altijd maar te zeuren. Ze moeten over alles een mening hebben en die ook ventileren. Dat gebeurt in geen enkel ander land in de wereld, alleen in Nederland, zei hij. Hij schudde vol onbegrip zijn hoofd.
Nederland kent een ja-maar cultuur. Er is geen koe zo bont of er is wel een vlekje aan te ontdekken. We heffen voor de zoveelste keer het vingertje en waarschuwen voor de laatste maal de wereld. Om even later de wonden te likken, getroffen door een boycot of andere enge dingen.
Als ouwe knar in het journalistieke metier ben ik een groot voorstander van persvrijheid, gebaseerd op artikel zeven van de Grondwet. En ik hou al helemaal niet van achterkamertjespolitiek en lijken in de kast. Ik zal zelfs schrijvers die monddood worden gemaakt en niet mijn vriend zijn, ruimte bieden in deze krant om zich te kunnen uiten, ook al ben ik het niet met hen eens. Klokkenluiders zijn mijn beste vrienden. Actievoerders ook. Maar altijd zal ik naar de motivatie van deze mensen kijken. Is die wel zuiver. Of zijn het levenslange beroepszeurders?
Rotterdammers koesteren de slogan ‘niet lullen maar poetsen’. Heb je kritiek, doe er dan wat aan. Maar niet met een fileermes of een in azijn gedoopte pen. Met een beetje mudita misschien? Ook het goede zien van mensen en organisaties, van hun bestaan genieten. En ja hoor, ook kritisch zijn, met een goede intentie. Op mijn werktafel staat in een klemmetje een kaart van de SVB met de tekst: ‘…Nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat, maar door ze niet te haten komen ze tot rust, dat is een eeuwige wet.’
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie