De media geven ons geen rooskleurig beeld van de toekomst als we lezen over de natuurrampen en oorlogen met miljoenen slachtoffers. De wereld staat in brand. Hoe kunnen we die blussen?
Toch geven de media ook een vertekend beeld van de crisis vanwege hun grootschaligheid. Het maatschappelijk leven wordt nog steeds overheerst door de dictatuur van macht en geld, die zelfs de sportsector heeft weten te infiltreren. Toch zijn er ook belangrijke ontwikkelingen die positief zijn maar niet altijd de pers halen. Ik denk aan de groei van vrijwilligers in de dienstverlening, aan de grootse bijdragen voor natuurrampen, aan de bijdragen voor de voedselbanken.
Het is de grootschaligheid van de beeldvorming waardoor we ons machteloos voelen om iets te doen. Als we lezen over de duizenden kinderen die vergast zijn in Syrië, gaat het om veel levens die een hel doormaken in hun strijd om te overleven. Het gaat altijd om individuele personen in doodsangst en elk slachtoffer is er één teveel. Maar ook elke hulp aan één afzonderlijke noodsituatie is van levensbelang. Elk individu telt en vraagt om aandacht. Deze aandacht voor individuele mensen in nood is gemakkelijker te verwerken en te hanteren. Wanneer dat veel gebeurt heeft dat ook een grootschalig effect.
Als in mijn wijk een jonge moeder met kleine kinderen haar man verliest door een ongeluk en zij door de crisis geen werk heeft, ontstaat er een plotselinge noodsituatie. In onze bureaucratie dreigt ze op een doodlopend spoor te komen. Er is geen eten, er is geen huis, er is geen houvast, en dat in de winter. Dan kan de helpende hand van buurtbewoners wonderen verrichten. Zo’n optreden doorbreekt de verstarde bureaucratie en maakt het menselijk gelaat van onze hulpverlening weer zichtbaar.
Er gebeurt al veel op dit gebied, zoals we zien bij de voedselbanken, door hulpverlening via de pers en dergelijke, maar nog niet genoeg. Er zijn nog veel meer mogelijkheden om elkaar van dienst te zijn. Het nieuwe jaar kan duurzaam en zinvol worden door meer aandacht te hebben voor individuele mensen in nood. Deze intermenselijke dienstverlening is alleen mogelijk door mensen die aandacht hebben voor andere mensen, niet door grote bureaucratische organisaties. Dat is mijn droombeeld van het nieuwe jaar, dat ik onze lezers ook van harte toewens.
