Precies, Sjoerd.
Iets meer van zulke gelijkmoedigheid miste ik in de stroom reacties uit boeddhistische kring.
Maar wie ben ik?
Pjotrzegt
Ja als er geen geboorte en geen dood was was er helemaal niets. Of ja niet dat ik weet misschien was er dan toch wel iets maar ja dat weet ik niet.
Ik ben blij dat ik geboren ben en dingen kan ervaren met mijn zintuigen. Dat er sowieso geboorte en dood is om te ervaren. En al dat rare gedoe over Leegte slaat helemaal nergens op, dat is gewoon allemaal een illusie.
Sjoerdzegt
Beste Pjotr,
Is dat zo?
Pjotrzegt
Beste Sjoerd,
ik neem aan dat je vraag doelt op het feit dat ik meen dat al dat raar gedoe over Leegte onzin is en slechts een illusie?
Ja dat is zo wat mij betreft.
Alles is leegte kan wel zo zijn, maar als ik mijn teen stoot doet dat mijn teen verrekte pijn en niet jouw teen.
Al kom ik dan bij vragen als wat is dan ‘mijn’ en ’teen’? Dat weet ik niet maar ik ervaar van alles met mijn zintuigen en geest.
Er is volgens mij een golf én de zee
en niet alleen maar de zee.
Het bestaat allebei precies op het zelfde moment.
Tegen iemand zeggen die verdriet heeft om het verlies van een dierbare zeg ik niet o dat is helemaal niet erg die persoon bestond toch al niet zoals jij dacht dat die bestond, die persoon is niet dood hoor want dat kan niet als die toch niet bestond…
Ik weet niet, die persoon sta je bij en troost je.
Er is eigenlijk alleen maar de zee en er zijn eigenlijk geen golven vind ik te kort door de bocht. (toch een veel voorkomende mentale voorstelling van zaken die ik tegenkom bij interpretaties over de leegte)
Het is een doodse gevaarlijke stilte/leegte/eenheid vind ik. Het neemt het Hart weg uit de beoefening het mededogen de erkenning van het unieke bestaan van verschijningsvormen. Er is geen golf als de andere en dat is geweldig.
Maar uiteraard hebben ze dezelfde bron de zee.
Sjoerdzegt
Beste Pjotr,
De vraag is “Is dat zo?”
Het antwoord???
Pjotrzegt
Beste Sjoerd,
Dan begrijp ik je manier van uitdrukken niet. wat bedoel je dan Sjoerd?
Overal “is dat zo?” Op antwoorden is ook nogal kort door de bocht.
Pjotrzegt
O ja dan moet ik ook zeggen,
dat ik het soms erg lastig vind het absolute en subjectieve uit elkaar te houden gezien mijn idee over het absolute ook weer subjectief is.
‘Is dat zo?’ is een legitieme vraag, maar ook niet altijd gepast.
Geen Jules
Geen Prast
Wie stoot er dan zijn teen?
Sjoerdzegt
Ha Pjotr,
Die teen, dat is nog steeds dezelfde vraag.
Geen Jules
Geen Prast
Geen Madiba
Geen Pjotr
geen Sjoerd
Geen teen?
Als druppels,
terugvallen in de stroom
Wie stoot zich dan?
“Geen Jules
Geen Prast
Wie stoot er dan zijn teen?”
Bassui schreef aan een zieke man:
“Wie is hij die ziek is?”
Wie schrijft?
Wie zit?
Wie staat?
Wie drinkt een glas melk?
Wie zet de vuilniszakken buiten?
Wie is het die pijn heeft aan zijn teen?
Wie?
Sommige dingen deel je langs de weg van vragen omdat het antwoord geen taal kent.
Overigens gaat Menno Prins in zijn artikel vandaag over goed/slecht karma zijdelings ook in op de vraag wie het is die ziek is/pijn heeft.
Pjotrzegt
Lastig proberen jezelf uit te drukken via geschreven woorden.
Ik probeerde een ergernis van mij uit te drukken.
Ergernis over het vaak gebruiken van quasi ‘wijze’ wedervragen en misplaatste uitingen uit de zogenaamde leegte.
Door bijvoorbeeld nu aan mij te vragen: Wie is het dan die zich zo ergert?
Uiteraard is dat een goede vraag, niks mis mee.
Maar die is wat mij betreft geheel buiten context.
Dan ontwijk je situaties en kwesties en ga je ze niet aan. Dan vind ik dat een vorm van schuilen in de leegte. Terwijl er gewoon keihard een leven aan de gang is recht voor je neus met pijn, verdriet geluk en leven en dood.
Inzicht in de leegte is heel belangrijk en van groot belang in de beoefening om zaken los te kunnen laten en niet te zwaar te tillen aan alles.
Maar ik begin zelf steeds meer te ervaren dat je het terug moet brengen in de praktische wereld anders blijf je maar zweven ergens in een leegte waar alles koek en ei lijkt, terwijl dat dus absoluut niet het geval is.
Zoiets als bergen zijn geen bergen dat is allemaal heel spannend en mooi en leerzaam.
Maar uiteindelijk zijn bergen bergen.
Voor mij is het een uitdaging om die metafysische hoogstandjes te integreren in de praktijk en weer met beide beentjes op de grond te landen.
Want: zwevend komt men nergens.
Dus hoe brengt je die ideeën over leegte en eenheid op een gezonde manier in de praktijk zonder te blijven hangen in een vage metafysische wolk op de top van een berg die geen berg is maar toch eigenlijk wel een berg of toch niet of wel?
Tomzegt
Als niets zou bestaan, waarom moeten we dan leren iets los te laten, er van te onthechten?
Stoot je kop maar eens heel hard tegen een bakstenen muur.
Die snee en die bult die je daardoor hebt opgelopen laten je toch echt ervaren dat die muur er was, in al zijn echtheid.
Ik denk dat we sommige begrippen iets te letterlijk zijn gaan interpreteren, wellicht versterkt door taalverschillen.
Menno Prinszegt
Toen ik de vier regeltjes van Jules voor het eerst las, een paar dagen geleden alweer, dacht ik: Geen Geen, en ging over tot de orde van de dag. Na lezen van alle reacties, schrijf ik ze toch maar eens op. Je krijgt dan:
Geen geboorte.
Geen dood.
Geen Nelson.
Geen Mandela.
Geen Geen.
Ik neem zonder meer aan dat de Boeddha gedurende zijn wandel op stoffige wegen zijn teen wel een keer of wat gestoten zal hebben, en dat hij dat ook iedere keer gevoeld heeft en zelfs wel eens “AU” en @#*! of zo geroepen heeft. Hij was immers 100% mens.
Nelson Mandela is niet meer.
Nelson Mandela is niet
Nelson Mandela is
Nelson Mandela
Nelson
…..
….
…
..
.
Pjotrzegt
geen geen
en ook geen, geen geen
dus kunnen we beter allemaal onze mond maar houden.
Pjotrzegt
Dat is mij wel allemaal duidelijk.
Maar mijn vraag blijft;
Hoe brengt je die ideeën over leegte en eenheid op een gezonde manier in de praktijk zonder te blijven hangen in een vage metafysische wolk op de top van een berg?
Hoe kun je dat ‘geen-zelf’ concreet maken in de wereld van alledag?
Hoe weet je van jezelf of je werkelijk vanuit ‘geen-zelf’ handelt of dat je slechts denkt van daaruit te handelen? En eigen slechts schuilt achter een verkeerd begrip over deze zaken?
Menno Prinszegt
Aan Pjotr: “Hoe kun je dat ‘geen-zelf’ concreet maken in de wereld van alledag?”
Wellicht door zonder “zelf” te handelen? Dat is: zonder egoïsme, en door je in je handelen niet door een “zelf” te laten leiden, maar door de “onderlinge samenhang van alles met allen, overal en door alle tijden”. Zoiets. Zweefpraat? dat is het alleen wanneer je geen idee hebt wat “onderlinge samenhang etc” inhoud, denk ik. Al heb je maar enige notie, dan kun je het al zo concreet maken dat wie dat wil zich eraan kan stoten. Lukt het altijd? Mij niet. Maar ik blijf proberen.
Menno Prinszegt
Wat ik probeer aan te geven met “geen geen” is dat leegte, sunyata, of “geen … ” een begrip is waarvan het onmogelijk is je een voorstelling te maken terwijl het net zo reeël is als een willekeurige steen waartegen je je teen kunt stoten, zij het op een ander niveau. Die steen is er op het niveau van “een steen” en het “geen” of “sunyata” is er, op het niveau van “geen” of “sunyata”. Het is. Beide. Ze van plaats laten wisselen is volgens mij niet bevorderlijk voor inzicht in één van beide. Of het beter is je mond te houden? Soms wel. Soms niet. En ik weet ook niet altijd wanneer wel en wanneer niet. En daar kan ik mee leven. Jij ook?
Pjotrzegt
Helder genoeg Menno.
Hier kan ik prima mee leven. En het is ook geen zweefpraat. ‘Jezelf laten lijden door de onderlinge samenhang….’ Zie ik als: dat wat er hier en nu gedaan moet worden ongeacht mijn voor en afkeuren… Dat waar de huidige situatie om vraagt….
En inderdaad de zee en de druppel zijn beide precies tegelijk.
En die twee verschillende nivo’s steeds verwisseld werkt dat zeer verwarrend.
Vandaag dacht ik pff meestal volstaat gewoon in en uitademen eigenlijk wel en kan ik al dat (bij)denken beter maar laten….
Sjoerd zegt
Geen Jules
Geen Prast
Geen Sjoerd
Geen verlies
Geen overwinning
Jules Prast zegt
Precies, Sjoerd.
Iets meer van zulke gelijkmoedigheid miste ik in de stroom reacties uit boeddhistische kring.
Maar wie ben ik?
Pjotr zegt
Ja als er geen geboorte en geen dood was was er helemaal niets. Of ja niet dat ik weet misschien was er dan toch wel iets maar ja dat weet ik niet.
Ik ben blij dat ik geboren ben en dingen kan ervaren met mijn zintuigen. Dat er sowieso geboorte en dood is om te ervaren. En al dat rare gedoe over Leegte slaat helemaal nergens op, dat is gewoon allemaal een illusie.
Sjoerd zegt
Beste Pjotr,
Is dat zo?
Pjotr zegt
Beste Sjoerd,
ik neem aan dat je vraag doelt op het feit dat ik meen dat al dat raar gedoe over Leegte onzin is en slechts een illusie?
Ja dat is zo wat mij betreft.
Alles is leegte kan wel zo zijn, maar als ik mijn teen stoot doet dat mijn teen verrekte pijn en niet jouw teen.
Al kom ik dan bij vragen als wat is dan ‘mijn’ en ’teen’? Dat weet ik niet maar ik ervaar van alles met mijn zintuigen en geest.
Er is volgens mij een golf én de zee
en niet alleen maar de zee.
Het bestaat allebei precies op het zelfde moment.
Tegen iemand zeggen die verdriet heeft om het verlies van een dierbare zeg ik niet o dat is helemaal niet erg die persoon bestond toch al niet zoals jij dacht dat die bestond, die persoon is niet dood hoor want dat kan niet als die toch niet bestond…
Ik weet niet, die persoon sta je bij en troost je.
Er is eigenlijk alleen maar de zee en er zijn eigenlijk geen golven vind ik te kort door de bocht. (toch een veel voorkomende mentale voorstelling van zaken die ik tegenkom bij interpretaties over de leegte)
Het is een doodse gevaarlijke stilte/leegte/eenheid vind ik. Het neemt het Hart weg uit de beoefening het mededogen de erkenning van het unieke bestaan van verschijningsvormen. Er is geen golf als de andere en dat is geweldig.
Maar uiteraard hebben ze dezelfde bron de zee.
Sjoerd zegt
Beste Pjotr,
De vraag is “Is dat zo?”
Het antwoord???
Pjotr zegt
Beste Sjoerd,
Dan begrijp ik je manier van uitdrukken niet. wat bedoel je dan Sjoerd?
Overal “is dat zo?” Op antwoorden is ook nogal kort door de bocht.
Pjotr zegt
O ja dan moet ik ook zeggen,
dat ik het soms erg lastig vind het absolute en subjectieve uit elkaar te houden gezien mijn idee over het absolute ook weer subjectief is.
‘Is dat zo?’ is een legitieme vraag, maar ook niet altijd gepast.
Geen Jules
Geen Prast
Wie stoot er dan zijn teen?
Sjoerd zegt
Ha Pjotr,
Die teen, dat is nog steeds dezelfde vraag.
Geen Jules
Geen Prast
Geen Madiba
Geen Pjotr
geen Sjoerd
Geen teen?
Als druppels,
terugvallen in de stroom
Wie stoot zich dan?
(Dit is ook mijn laatste reactie)
Pjotr zegt
Oké
Jules Prast zegt
“Geen Jules
Geen Prast
Wie stoot er dan zijn teen?”
Bassui schreef aan een zieke man:
“Wie is hij die ziek is?”
Wie schrijft?
Wie zit?
Wie staat?
Wie drinkt een glas melk?
Wie zet de vuilniszakken buiten?
Wie is het die pijn heeft aan zijn teen?
Wie?
Sommige dingen deel je langs de weg van vragen omdat het antwoord geen taal kent.
Overigens gaat Menno Prins in zijn artikel vandaag over goed/slecht karma zijdelings ook in op de vraag wie het is die ziek is/pijn heeft.
Pjotr zegt
Lastig proberen jezelf uit te drukken via geschreven woorden.
Ik probeerde een ergernis van mij uit te drukken.
Ergernis over het vaak gebruiken van quasi ‘wijze’ wedervragen en misplaatste uitingen uit de zogenaamde leegte.
Door bijvoorbeeld nu aan mij te vragen: Wie is het dan die zich zo ergert?
Uiteraard is dat een goede vraag, niks mis mee.
Maar die is wat mij betreft geheel buiten context.
Dan ontwijk je situaties en kwesties en ga je ze niet aan. Dan vind ik dat een vorm van schuilen in de leegte. Terwijl er gewoon keihard een leven aan de gang is recht voor je neus met pijn, verdriet geluk en leven en dood.
Inzicht in de leegte is heel belangrijk en van groot belang in de beoefening om zaken los te kunnen laten en niet te zwaar te tillen aan alles.
Maar ik begin zelf steeds meer te ervaren dat je het terug moet brengen in de praktische wereld anders blijf je maar zweven ergens in een leegte waar alles koek en ei lijkt, terwijl dat dus absoluut niet het geval is.
Zoiets als bergen zijn geen bergen dat is allemaal heel spannend en mooi en leerzaam.
Maar uiteindelijk zijn bergen bergen.
Voor mij is het een uitdaging om die metafysische hoogstandjes te integreren in de praktijk en weer met beide beentjes op de grond te landen.
Want: zwevend komt men nergens.
Dus hoe brengt je die ideeën over leegte en eenheid op een gezonde manier in de praktijk zonder te blijven hangen in een vage metafysische wolk op de top van een berg die geen berg is maar toch eigenlijk wel een berg of toch niet of wel?
Tom zegt
Als niets zou bestaan, waarom moeten we dan leren iets los te laten, er van te onthechten?
Stoot je kop maar eens heel hard tegen een bakstenen muur.
Die snee en die bult die je daardoor hebt opgelopen laten je toch echt ervaren dat die muur er was, in al zijn echtheid.
Ik denk dat we sommige begrippen iets te letterlijk zijn gaan interpreteren, wellicht versterkt door taalverschillen.
Menno Prins zegt
Toen ik de vier regeltjes van Jules voor het eerst las, een paar dagen geleden alweer, dacht ik: Geen Geen, en ging over tot de orde van de dag. Na lezen van alle reacties, schrijf ik ze toch maar eens op. Je krijgt dan:
Geen geboorte.
Geen dood.
Geen Nelson.
Geen Mandela.
Geen Geen.
Ik neem zonder meer aan dat de Boeddha gedurende zijn wandel op stoffige wegen zijn teen wel een keer of wat gestoten zal hebben, en dat hij dat ook iedere keer gevoeld heeft en zelfs wel eens “AU” en @#*! of zo geroepen heeft. Hij was immers 100% mens.
Nelson Mandela is niet meer.
Nelson Mandela is niet
Nelson Mandela is
Nelson Mandela
Nelson
…..
….
…
..
.
Pjotr zegt
geen geen
en ook geen, geen geen
dus kunnen we beter allemaal onze mond maar houden.
Pjotr zegt
Dat is mij wel allemaal duidelijk.
Maar mijn vraag blijft;
Hoe brengt je die ideeën over leegte en eenheid op een gezonde manier in de praktijk zonder te blijven hangen in een vage metafysische wolk op de top van een berg?
Hoe kun je dat ‘geen-zelf’ concreet maken in de wereld van alledag?
Hoe weet je van jezelf of je werkelijk vanuit ‘geen-zelf’ handelt of dat je slechts denkt van daaruit te handelen? En eigen slechts schuilt achter een verkeerd begrip over deze zaken?
Menno Prins zegt
Aan Pjotr: “Hoe kun je dat ‘geen-zelf’ concreet maken in de wereld van alledag?”
Wellicht door zonder “zelf” te handelen? Dat is: zonder egoïsme, en door je in je handelen niet door een “zelf” te laten leiden, maar door de “onderlinge samenhang van alles met allen, overal en door alle tijden”. Zoiets. Zweefpraat? dat is het alleen wanneer je geen idee hebt wat “onderlinge samenhang etc” inhoud, denk ik. Al heb je maar enige notie, dan kun je het al zo concreet maken dat wie dat wil zich eraan kan stoten. Lukt het altijd? Mij niet. Maar ik blijf proberen.
Menno Prins zegt
Wat ik probeer aan te geven met “geen geen” is dat leegte, sunyata, of “geen … ” een begrip is waarvan het onmogelijk is je een voorstelling te maken terwijl het net zo reeël is als een willekeurige steen waartegen je je teen kunt stoten, zij het op een ander niveau. Die steen is er op het niveau van “een steen” en het “geen” of “sunyata” is er, op het niveau van “geen” of “sunyata”. Het is. Beide. Ze van plaats laten wisselen is volgens mij niet bevorderlijk voor inzicht in één van beide. Of het beter is je mond te houden? Soms wel. Soms niet. En ik weet ook niet altijd wanneer wel en wanneer niet. En daar kan ik mee leven. Jij ook?
Pjotr zegt
Helder genoeg Menno.
Hier kan ik prima mee leven. En het is ook geen zweefpraat. ‘Jezelf laten lijden door de onderlinge samenhang….’ Zie ik als: dat wat er hier en nu gedaan moet worden ongeacht mijn voor en afkeuren… Dat waar de huidige situatie om vraagt….
En inderdaad de zee en de druppel zijn beide precies tegelijk.
En die twee verschillende nivo’s steeds verwisseld werkt dat zeer verwarrend.
Vandaag dacht ik pff meestal volstaat gewoon in en uitademen eigenlijk wel en kan ik al dat (bij)denken beter maar laten….
Groet,
Pjotr