Als ik door het raam van de Kloosterbunker naar links kijk zie ik een hoog gebouw met appartementen. Halverwege december worden de balkons versierd met strengen verlichting, ik vermoed vanwege de kerst en de jaarwisseling, om iets feestelijks uit te stralen. Hoe hoger ik kijk naar de verdiepingen hoe meer verlichting ik zie. Nu nog.
Zijn de ophangers van de strengen vergeten dat die lampjes er hangen? Of is er een bepaalde datum aan gekoppeld. Ik weet het niet, neem alleen waar. Het is wel heel bijzonder, die verlichting. Zeker als mistflarden het gebouw onzichtbaar maken maar de strengen toch zichtbaar zijn. Bakens van geluk, stel ik me voor.
Zelf heb ik geen lampjes op het balkon, de mezen die dagelijks aan de pindanetjes hangen, zijn er niet dol op, merkte ik. Dat respecteer ik. Vanmorgen zag ik een roodborstje in een struik op het balkon. Die vogels vinden voedsel in bakken en tuinen, niet in pindanetjes, hun pootjes grijpen niet.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.