Chef draagt zeker al dertig jaar bretels- je kunt ook zeggen, de bretels dragen hem, en hij weet niet waarom. Ze zijn niet echt nodig omdat hij ook een broekriem draagt die de broek verhindert af te zakken.
Chef heeft er naar schatting acht paar, in allerlei kleuren, ook zwart. Klassiek getint, maar ook rood en leuk gestreept en hij blijft ze maar aanschaffen. De eerder aangeschafte bretels hebben vier aansluitingen, soort klikgespen. En de laatste drie, twee aan de voorkant, een vanachter. Zeg maar de boerenvariant. Ze zijn ook breder dan de andere. Zonder bretels voelt Chef zich ongemakkelijk al is met ook niet altijd een pretje, als metalen onderdelen in zijn rug steken en hij er niet bij kan.
Bretels maken Chef vrolijk, gewoon omdat ze leuk zijn. Ze dwingen hem ook tot nadenken, tot handelen bij het maken van de keus qua kleur en uitvoering. Gisteren droeg Chef de beige, morgen mogelijk ook, de boerenuitvoering. Zijn Friese opa droeg ook bretels – en een pet, maar die heeft Chef niet. Zijn hoofd is niet passend.
Zouden er meer mensen die niet noodzakelijke dingen dragen?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie