Ook ik, de Goedmoedige Reus en bewoner van de Kloosterbunker, heb ervaringen met ongewilde mondkussen. Tenminste, met pogingen daartoe na een eerste ongewilde mondkus te hebben ontvangen. Dat zit zo.
Mijn voormalige schoonouders, de ouders van de moeder van mijn en haar kinderen, vierden hun verjaardagen altijd in het gezellige café Het Kruispunt in een klein Brabants dorp. De hele familie van mijn schoonouders, en ook vrienden en collega’s, kwamen naar het café en het was altijd gezellig. De gasten waren blij elkaar te zien en de begroetingen waren daar ook naar. Kussen en knuffels.
De eerste keer dat ik zo’n verjaardag meemaakte werd ik vol op de mond gekust door enkele tantes van de moeder van mijn kinderen. Nee, geen tong die zich naar binnen wurmde, maar toch vol op de bek. Er was toen nog geen MeToo# beweging waar ik me bij kon aansluiten, dus ik moest het zelf oplossen. Samen met een schoonzusje, die ook niet van mondkussen door tantes hield, posteerde ik me, als het café in het eerste uur volliep, met de rug tegen de bar, en hield met gestrekte arm -als een kickbokser, alle tantes van mij af. Ik besef, een zeer onvriendelijke maatregel die ook niet-kussers raakte maar je moet wat om voor je rechten als man op te komen.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig en gezond zijn, vrij van leed en lijden, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.