Omdat ik vrijwel nooit in een spiegel kijk had ik niet in de gaten hoe lang mijn haar was. Ik houd ook geen data bij van kappersbezoek dus mijn pruik groeit in alle vrijheid. De afgelopen week keek ik tegen een haargordijn aan als ik naar links of rechts keek. Het werd tijd voor een bezoek aan mijn kapper.
Ik vertrok vanmiddag op tijd uit de Kloosterbunker, het was erg druk op mijn pad dus ik arriveerde een kwartier te laat bij de kapper in het Oude Westen. Mijn kapper heeft geen salon of zaak, maar knipt en scheert in zijn eentje in een soort huiskamer waarin ook maar één stoel staat. Hij heeft bijzondere klanten, een beetje van de potgerukten. Vandaag had hij een hoed op het hoofd, een speciaal vest en gestreepte zebrakousen tot de knie. En enorme enorm brede Eftelinglaarzen om de voeten.
Ik arriveerde met de auto en riep vanuit het vehicle: ‘ik ben te laat, kan het nog?’ De kapper knikte van ja. Parkeren is altijd een probleem in die nauwe straten van het Oude Westen. De enige plek die nog vrij was was een oplaadpunt voor twee elektrische auto’s tegenover de kapperkamer. Alleen voor elektrisch voertuigen, stond er op een bord, misbruik wordt gestraft. Pijlen wezen het parkeergebied aan.
Een buurman van mijn kapper liep met een rol zwart tape naar het bord en plakte één pijl af. Zodat ik illegaal legaal kan parkeren. Okay, het is niet juist handelen in de zin van het boeddhisme. Maar ik richtte ook geen schade aan, toch? Ik werd gerustgesteld door de kapper. ‘De politie accepteert ons afplakken volledig’, sprak hij. De politie is mijn vriend.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
