In de Kloosterbunker worden de laatste weken veel pakjes bezorgd door de postbode die in een witte bestelwagen zonder PostNL kenmerken rijdt. Hij draagt ook geen PostNL kleding, ik vermoed dat hij een zzp’er, een zelfstandige zonder personeel is.
De man loopt wat af, de Kloosterbunker is in een groot gebouw gehuisvest, vijfde etage, twaalf meter boven de grond. En 167 andere monniken in hun kloosters.
Na het aanbellen en het afgeven van de post praten we nooit. Lange tijd vermoedde ik dat hij het Nederlands niet machtig is. Maar dat bleek niet het geval. Praten kost tijd en voor hem is praten tijd en geld. Zoveel pakjes in een uur.
Wel zegt hij altijd bij het vertrek: Prettige dag verder. Ja, zeg ik, prettige dag verder.
De postbode is net een dominee, pastoor, hij weet vrijwel alles van zijn klanten.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.