Ik heb vier dagen naar het WK-schaatsen gekeken in de schaatstempel Heerenveen.
Sporters deden hun best, winnaars en verliezers werden toegejuicht door een bonte menigte supporters. Er waren geen rellen, er werd niemand neergestoken, of in mekaar geslagen. Of vernederd. Er heerste een ijzige doch ook warme liefde.
Was de wereld maar zo.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wulf zegt
Schaatsen zuivert de geest. Vorige week ook, ik als opa met zoon, schoondochter met hun jonge kindjes op de kunstijsbaan. Bij de voor het eerst geleerde slagen werkt het al.