Vandaag was Ben in de Kloosterbunker, en mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen en ikzelf ook. De overeenkomst tussen ons is dat we gevallen zijn. Keihard. Gewond ook. Ben in de grote stad door een omhoog stekende stoeptegel, mijn vriendin in het buitengebied op een pad met steengruis en ikzelf op de galerij die toegang geeft tot de Kloosterbunker.
Ben is zwaar gewond, mijn vriendin stevig en ikzelf na de val behoorlijk. We spraken kort over de kwetsuren en kwamen tot de conclusie dat vallen niet alleen het lichaam schaadt, maar ook de geest die wankelmoediger wordt.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Jaap zegt
Van harte beterschap lieve mensen.