Vanmiddag voerde ik een lang gesprek over het uitdijende heelal, de ontdekking daarvan door het gebruik van moderne telescopen.
Ooit las ik in een wetenschappelijk tijdschrift over het voortplanten van geluid, dat je met moderne apparatuur de stemmen van lang geleden gestorven voorouders nog kunt horen, omdat dat stemgeluid voortbeweegt, niet gestorven is.
Misschien komt er een dag dat ik die stemmen kan horen, met die apparatuur. Dan ben ik in het nu, en zij in het verleden. Hun nu. Ze zijn er wel maar ze kunnen mijn vragen niet beantwoorden omdat ze niet actueel zijn. Die mensen. Het zijn echo’s.
Moedig voorwaarts!
