Het zal nog een hele klus worden voor het kabinet en energiebedrijven om de sterk gestegen kosten voor energie te compenseren. De samenleving is zo veranderd qua gebruik van elektra. Zelf blijf ik altijd onder de verbruikersgrens die is vastgesteld voor mijn groep gebruikers, er is geen gasaansluiting in de Kloosterbunker. Mijn lampen zijn led en wat ik niet per se nodig heb sluit ik tijdelijk af.
Ik heb ze niet geteld maar ik schat dat er toch zo’n 25 apparaten, wifi, PC, externe harde schuiven, mediabox en zo vaak of altijd aan staan. Klokken werken op oplaadbare batterijen of met gewichten aan een ketting. Een keer per week draaien de vaatwasser en wasmachine op nachtstroom. Mijn gebruik is heel gemiddeld.
Er zijn ook gemiddelde mensen die zich alleen maar voort kunnen bewegen in een scootmobiel. Dat voertuig is de levensader, hun contact met de buitenwereld. De accu van zo’n scootmobiel moet regelmatig worden opgeladen, dat kost stroom en geld. Er zijn thuiswonende patiënten die dagelijks met een stoellift in – en uit het bed worden getild of afhankelijk zijn van medische apparatuur. In wat voor doelgroep worden die ingedeeld?
In Nederland fietsen honderdduizenden mensen op elektrische fietsen, het is maar een raar verschijnsel. Een fiets is toch bedoeld om met de benen te worden aangedreven en niet met een motor en een accu die moet worden opgeladen, duur opgewekte elektra opslurpen. Schaarse grondstoffen gebruiken. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die zo bejaard of beroerd zijn dat ze zich alleen maar op een elektrafiets kunnen voortbewegen. Maar in welke doelgroep zitten de voor-het-plezier-elektrisch-fietsen mensen? Worden zij ook gecompenseerd? Al die doelgroepen, al die labels, komen nu aan het licht.
Deskundigen zeggen dat de energiecrisis ook een positief effect heeft, om ons te bezinnen op het vaak overmatige gebruik van elektra. Daar zit wat in.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
