Het was een paar maanden geleden, in Rotterdam, de Parkkade. Vrijwel elke avond raceten mannen in hun auto’s keihard over de asfaltweg en de weg langs de Nieuwe Maas. De herrie van motoren en stank van uitlaatgassen waren verschrikkelijk, het gevaar van aanrijdingen ook. Voetgangers vreesden voor hun leven. Dieren, konijnen, vogels en andere schepselen Gods ook. Die gasten sjeesden over de weg in een poging om als eerste de eindstreep te bereiken, ze kwamen uit het hele land.
De politie en gemeente grepen in, om de zoveel meters werden drempels aangebracht op het asfalt, wegversmallingen ook, enorme zandzakken blokkeren de toegang tot de weg langs de Maas. Stoppen met dat klote gedoe. Tot ver in de wijk staan mobiele matrixborden met teksten als: bewaar hier de stilte, hou je aan de regels.
Niet zo gek hier vandaan, in Zandvoort, moedigen ze, de gemeente en middenstand, dat a-sociale gedrag juist aan. Daar heet het sport. Idioten in racewagens draaien er rondjes over het asfalt, gadegeslagen door duizenden andere idioten die maar voor één ding op de tribunes zitten: een crash. In de coronatijd, waarin onze historicus Mark oproept toch vooral afstand te houden, is er ter plaatse ook een camping ingericht waar de kijkende idioten terecht kunnen. Dat heeft tot woede geleid van ondernemers die geen vergunning kregen voor grootschalige evenementen.
Ik vraag U, Heer der Heerscharen, wees gul met stortbuien boven het wat een circuit genoemd wordt. En spaar ook de zogenoemde camping niet. En laat vooraf geen Ark bouwen, ik smeek het U, Here. Stop dit. Amen.
Moedig voorwaarts!
wouter ter braake zegt
ik volg jou in jouw gebed.
Michel Ball zegt
Het Circuit van Zandvoort is een zege voor ons land. Daar kunnen alle idiote wegpiraten hun hart ophalen en zijn weggebruikers overal in het land van hun verlost.