Het jaar 2020 – dag 9 – doodsbericht

Geruime tijd al ontvang ik mailberichten met aanbiedingen over ‘slim je eigen uitvaart regelen’ het verkrijgen van een ‘winkelwagenmuntje’ of ‘het aanbrengen van een traplift’ (in de Kloosterbunker waar alles gelijkvloers is) of ‘reizen per KLM’ (de grote vervuiler) en andere zaken die mij het leven aangenaam moeten maken. Of dat mijn pasje bij de ING-bank verlopen is, waar ik geen rekening heb. Of mij een vrijwel onzichtbaar hoortoestel proberen aan te smeren, terwijl mijn gehoor nog uitstekend is, hoewel dat van het linkeroor iets minder sinds ik afgelopen zomer in een uiterste poging tot properheid mijn hoofdhaar stofzuigde en ik met het mondstuk te dicht bij het oor en het trommelvlies kwam.

Ik zet die berichten direct onder een spamfilter maar weet ook dat deze mailterroristen niet te stoppen zijn omdat ze steeds onder andere namen opereren.

Ze sporen mij op via cookies, denk ik. Veel van die berichten zijn gericht aan de redactie van het Boeddhistisch Dagblad en geënt op columns vermoed ik. Als ik over een uitvaart schrijf sturen ze me ‘slim je eigen uitvaart regelen’. De verleiding is groot om fakenieuws te verspreiden. Iets in de geest van: ‘crematie Joop Ha Hoek was een eclatant succes.’

Lastiger is het als de ongevraagde berichten- die mijn geest verzieken, en ik die organisaties het liefst verwijs naar de hete, koude en blaartrekkende hellen binnen het Tibetaans boeddhisme, via de brievenbus binnen komen.

Ik doneer namens mijn overleden zus- God hebbe haar ziel, maandelijks een bedrag aan de stichting The Four Feet, dat wilde ze graag. Vorig jaar kreeg ik bijna elke week een brief van die stichting waarin ze me de hemd van het lijf vroegen en wilden dat ik ook doneerde. Agressiever kon niet, de papiercontainer puilde uit. Ik stuurde de brieven terug, soms met de vermelding dat ik een hondenhater ben, hetgeen niet waar is, of dat ik naar de States was verhuisd, of failliet was verklaard. Het hielp niet. De brieven kwamen in een steeds hogere frequentie binnen.

‘Wat moet ik doen’, vroeg ik ten einde raad aan mijn vriendin de kleindochter van de overleden zeevisser Thijmen. ‘Je moet je dood verklaren’, sprak ze en zo geschiedde. Onder een zelfbedacht mailadres- ik leer veel van die mailterroristen, schreef ik aan de Feet dat de heer Joop Ha Hoek overleden was en of ze geen post meer wilden sturen. En het beste met de dieren, voegde ik toe, als executeur testamentair Kees de Jonge tot Zevenbergen en Roosendael. Er kon nog geen condoleance vanaf. Maar de terreur stopte in ieder geval.

Nu ontving ik vandaag een brief van Slechter Horen. Persoonlijk, staat erop, en ‘ herinnering’ en een sticker met ‘herstel’. Ik vrees een ongevraagde en onwelkome aanbieding van een oormeting en stuur de brief terug. Achterop de envelop moet ik de reden vermelden, dat willen ze graag.  Geadresseerde is onbekend op dit adres, geadresseerde is verhuisd, geadresseerde is overleden of anders: Ik vink aan: overleden. Het is een wonder, twee keer doodgaan in een jaar tijd.

Het internet kan een zegen zijn, je kunt er vrijwel alles op opzoeken en contacten leggen over de hele wereld. Het Boeddhistisch Dagblad zou niet bestaan zonder het www. Maar er zijn ook verschrikkingen op dat net, zoals Facebook dat door onze webmeester satanisch wordt genoemd. Of fabrikanten en leveranciers die ongewild en ongevraagd mensen bestoken met ‘aanbiedingen’ terwijl de papieren folders van Aldi en AH steeds minder verspreid mogen worden.

Over internet gesproken. Het viel mij vorige maand al op dat sommige misdrijven de laatste tijd gepleegd worden door kinderen die andere kinderen of volwassenen doodsteken. Deze week legde een leverancier van messen, klewangs en dolken op tv uit hoe makkelijk het is voor kinderen om via internet die wapens te bestellen. Een moeder van een klein kind had hem benaderd nadat haar zoontje daar een klewang had besteld en vroeg of ze de bestelling ongedaan mocht maken. De leverancier weet niks van zijn klanten, zegt hij, ze kunnen zich ouder voordoen dan ze zijn. Volwassenen kunnen overigens nog wel een knipmes- mits niet langer dan inclusief het heft 28 centimeter en klewangs bestellen.

Aan een psycholoog werd gevraagd hoe het komt dat kinderen zichzelf bewapenen. Hij zei dat de zogenoemde sociale media daar een rol in spelen. Jonge kinderen komen daarop in aanraking met zaken die je als opvoeder je eigen en andermans kinderen niet toewenst en je eigenlijk buiten de deur wilt houden. En dat vroeger ook deed. Maar de poorten van de hel zijn tegenwoordig wijd geopend en voor eenieder binnen te gaan. Vroeger las ik mijn kinderen de avonturen van Abeltje voor, tegenwoordig bestellen kinderen wapens en worden er bloemen gelegd op de plaats delict.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.