Ineens was er dat gevoel van grote verbondenheid. Met de natuur, iedereen op deze wereld, mens en dier. Met mezelf ook. Ik keek naar buiten naar de halve wereld, door een raam half afgeplakt om de zon te weren. De wind joeg door de bamboe bij de Kloosterbunker, bomen zwaaiden heen en weer. In de verte een grauwe lucht, de zon ook.
Wat is het fijn om te leven.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Willem zegt
Fijn om te lezen! Goed dat ’t opschrijft. Dank je wel.
Joost zegt
Ja ,Joop ik ken dat gevoel het is gevoel van intens geluk.
Ik ben 68 jaar en heb dit maar een keer mee gemaakt,kan het nooit meer vergeten. Helemaal alleen was ik op dat moment, en toen gebeurde het. Moest daarna een beetje huilen.
Paul de Jager zegt
Gefeliciteerd! Goeie ervaring!