Je hebt van die dagen dat je ongemerkt dingen doet- ook al zit je een eeuw te zitten in meditatie. In de Bunker staat een door mij zelf gemaakte en geel geverfde houten tafel. Precies op de goede hoogte en met gaten in het blad gefreesd waardoor kabels naar de computer en stopcontact worden geleid. De tafel heb ik al heel lang maar er is iets merkwaardigs mee aan de hand: de verf is na 15 jaar nog niet droog. Als ik er per ongeluk mijn stoel tegen aanschuif wordt de stoel geel.
Ik sloeg er nooit meer acht op tot ik deze week tussen mijn vingertoppen gedachteloos bolletjes van afgebladderde verf zat te kneden. Niet van de eerste laag gele verf, die zit strak op de tafel, maar van de tweede laag die ik er ooit bovenop smeerde. Die is nooit gedroogd. De verf rimpelde.
Komt het zo als in een slecht huwelijk waar de partners niet accorderen maar toch bij elkaar blijven- zijn die gele lagen verf veroordeeld tot mekaar maar passen ze niet bij elkaar?
Eigenlijk ben ik die klevende verf wel zat. Ik heb op het net al gekeken naar nieuwe tafelbladen, maar die zijn best prijzig. Dacht ook om het blad om te keren, maar dan kijk ik tegen de natte verf zijkant aan. Of nat afschuren? Ik heb gekozen voor afbijt, tegenwoordig ook te koop in een milieuvriendelijke versie. Dan kan ik beetje bij beetje de tafel waaraan ik zoveel zin en onzin heb geschreven blank maken en voorzien van een mooie en harde beitslaag.
Het is overigens wonderlijk hoe de koolmezen met deze immense hitte af en aanvliegen naar de pindanetten op het balkon van de Kloosterbunker. Vele koolmeesjes met hun fladderende wiekjes zorgen toch voor een heerlijke bries. Briesmezen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.
