‘Ik heb al een paar weken de christelijke tekst van Blijf bij mij Heer, want de avond is nabij, in het hoofd, is dat een slecht voorteken’, zeg ik tegen de verkoper van het Broekenpaleis op Zuid dat al sinds 1926 bestaat, altijd gevestigd is op dezelfde plek en opgericht is omdat de havenarbeiders lange hemden in hun broeken wilden dragen. ‘Ja dat heb je wel eens, dat een melodietje blijft hangen, dat had ik met een song van Nirvana’, zegt de verkoper.
Ik ben in het paleis om er zomerhemden te kopen. Naast me kruipt uit een paskamer een man met een nieuwe broek met zulke lange pijpen dat hij lijkt op een van die ezeltjes met kromme hoeven waarmee een dierenwelzijnsorganisatie probeert ons geld uit de zak te troggelen om het leed van de ezels te verzachten. Ik: ‘Je zou toch helemaal krankzinnig worden van de hoeveelheid kleding die hier hangt en dat passen en meten, ik neem me altijd voor een binnen een kwartier weer buiten te staan, maar het wordt toch al gauw een uur.’ Ja, zegt de man, die het pashokje weer inschiet.
Tot ontsteltenis van mijn vriendin kies ik voor zwarte katoenen hemden met een korte mouw. ‘Zou je dat wel doen’, vraagt ze door het gordijn heen als ik in het pashokje een van die zwarte hemden past. De afkeuring in haar stem is groot. ‘De verkoper buiten beeld tegen mijn vriendin: ‘Als de zon hard schijnt kan het heel warm worden op de rug met een zwart hemd’. Ik grinnik achter het gordijn. ‘Staat je erg goed,’ zegt de verkoper als ik weer opduik uit het paskamertje. ‘Dit hemd kan ik ook aan op mijn doodsbed,’ zeg ik tegen de man, ‘je kan het maar vast hebben.’
Bij de kassa waar ik afreken staat de man van de lange pijpen. Hij draagt nu een zachtgroen exemplaar. ‘Mooie stof,’ zeg ik tegen de verkoper, ‘of is deze broek niet van jullie?’ ‘Hij koopt hier al zijn kleding’, zegt de verkoper. Al blijf bij mij Heer zingend verlaat ik de kledingwinkel en passeer een huis met gastvrouwen naast de kledingzaak. Twee, die een luchtje scheppen, kijken mij raar aan. ‘In het Huis des Here is iedereen welkom’, zeg ik in het voorbijgaan.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.
E. Hendriks zegt
Dankjewel voor dit pareltje Joop, heerlijk om de dag mee te beginnen!