Gisteren zag ik in het Journaal hoe arbeiders honderden zonnepanelen aan het verwijderen waren. De rechter gaf de luchthaven Schiphol in een door Schiphol aangespannen procedure gelijk: piloten van vliegtuigen die op die luchthaven landen hebben last van de schittering van die zonnepanelen- het energieopwekkende veld ligt tegen Schiphol aan. Weg met de helft van die zonnepanelen.
Onze wereld is bezig zichzelf te vernietigen. De mensen daarop, bedoel ik. Ze zitten vast in hun vernietigende gedrag. Ook rechters blijkbaar, en wetgevers.
Enorme bosbranden teisteren landen in en buiten Europa. Eilanden verdwijnen door het stijgende water. Oogsten mislukken. Mensen sterven de hongerdood door het veranderde milieu. Bergen brokkelen af, modderstromen vernietigen regio’s en dorpen.
Schiphol heeft zogenaamd niet in de gaten hoe vervuilend ze bezig is met al die stijgende en landende toestellen. Het gaat dag- en nacht maar door. Vakantieverkeer, lekker goedkoop. Burgers hebben last van die geluidshinder, de luchthaven helpt mee om het milieu naar de donder te jagen. Wat telt is omzet, meer, meer. Ikke, ikke, en de rest kan stikken, letterlijk straks.
Was het niet logischer geweest dat de rechter niet was meegegaan in de eis van Schiphol? Dat de eigenaar van het veld zonnepanelen in het gelijk was gesteld en Schiphol bevolen was het vliegverkeer boven die zonnepanelen te stoppen.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
