Tibetaanse landbouwconferentie richt zich op duurzame landbouwmethoden en zelfvoorziening

De Tibetaanse landbouwconferentie, georganiseerd door het ministerie van Binnenlandse Zaken (CTA) in ballingschap, is van start gegaan in het Organic Research and Training Center (ORTC) in Bylakuppe, Karnataka, India, met Sikyong Penpa Tsering, de huidige Kalon (minister) van het ministerie van Binnenlandse Zaken, als hoofdgast. Deze conferentie is bedoeld om de landbouwproblemen van Tibetaanse nederzettingen aan te pakken en duurzame landbouwpraktijken te onderzoeken.

De Tibetaanse secretaris-generaal van het ministerie van Binnenlandse Zaken Palden Dhondup besprak de ontwikkeling van de Tibetaanse landbouw in ballingschap. Hij wees op de aanzienlijke vooruitgang die is geboekt sinds de begindagen, toen kolonisten slechts een beperkt aantal gewassen verbouwden met weinig landbouwkennis. Bij het bespreken van de hedendaagse landbouwmethoden waarschuwde hij voor de mogelijke gevaren van kunstmest en pesticiden en benadrukte hij het belang van duurzame en milieuvriendelijke praktijken.

Basisgewassen

Na de inleidende opmerkingen van de secretaris presenteerde Sikyong Penpa Tsering een thematoespraak, waarin hij de toewijding van de CTA aan het bevorderen van duurzame landbouw in Tibetaanse nederzettingen benadrukte. Sikyong merkte op dat Tibetaanse kolonisten zich in de jaren ’60 en ’70 voornamelijk bezig hielden met zelfvoorzienende landbouw, afhankelijk van basisgewassen zoals maïs, aardappelen en gierst.

Met de steun van initiatieven onder leiding van de CTA en de visie van de Dalai Lama op zelfvoorziening, heeft de Tibetaanse landbouw echter vooruitgang geboekt. De oprichting van centra zoals ORTC en de implementatie van moderne praktijken hebben boeren in staat gesteld om hun gewassen te diversifiëren, de bodemkwaliteit te verbeteren en prioriteit te geven aan biologische landbouw. Sikyong drong er verder op aan dat biologische landbouwpraktijken, waaronder compostering en natuurlijke plaagbestrijding, centraal zouden moeten staan in de Tibetaanse landbouwmethoden om duurzaamheid op de lange termijn te garanderen.