Het jaar 2017 – de honderdenveertiende dag – leven met droogte

Ze zeggen dat mensen die planten verzorgen langer leven. Ik heb veel planten in mijn huis, ik schreef er al eerder over. Ze zorgen voor een goed klimaat in het pand. Een serie geef ik elke dag water, cactussen en sanseveria’s om de drie, vier weken, ik schreef er al eerder over. Een sanseveria heeft zulke lange bladeren/stelen dat enkele ervan steun zoeken tegen het raam. Bij een andere steel heb ik een stokje met een zelfbinder gezet, om haar tegen het knakken te beschermen. Mijn partner is daar boos over omdat ze vindt dat een sanseveria zichzelf hoog moet houden. Ik heb ook sanseveria’s waarmee je iemand om zeep kan brengen, zo hard en scherp zijn de takken van deze plant. Ze weten dat het lente wordt en dat van ze wordt verwacht dat er nieuwe scheuten komen. Dat gebeurt ook, de aanmaak is beangstigend, zoveel en lang. De aarde wijkt voor wortels.

Zaterdag zette ik zo’n moordwapen in een andere, grotere pot, met heerlijke, verse aarde. Het viel me op dat de kluit gortdroog was, echt gortdroog. Op een site over sanseveria’s las ik dat je alleen sanseveria’s om zeep kunt helpen door ze te veel water te geven. Om dat te controleren heb ik een droogtemeter gekocht, die meet het vocht in de kluit van de plant. Als de meter nul aangeeft wordt het tijd voor de gieter. Eigenlijk vind ik het heel merkwaardig dat er planten zijn die lang zonder water kunnen. Bij sanseveria’s komt dat door de dikke wortels, las ik. Het schijnt dat er ook al aardappels en andere groenten en granen gekweekt worden die bijna zonder water in leven blijven en vrucht dragen. Ik ken geen mensen die zonder vocht in leven blijven. Misschien komt dat nog. Het zou de riolen wel ontlasten en afval in containers verminderen.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef,  de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij  corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.