Op vijftien maart vinden in Nederland de Tweede Kamerverkiezingen plaats. Op welke partij brengen boeddhisten dan hun stem uit? En waarom?
Sommige christelijke partijen maken een goede kans omdat ze net als in het boeddhisme de rechten van vrouwen niet volledig erkennen of zelfs onderdrukken. Zou je in een zwartgallige bui kunnen denken. De vraag is of mensen die zich boeddhist noemen het boeddhisme een rol laten spelen bij het uitbrengen van hun stem. Maken zij hun keus op basis van het achtvoudige pad of gaan andere items een rol spelen. Het wij en zij, de angst voor de Islam, de steun aan het opkomend populisme. De angst om hun baan te verliezen, de Nederlandse identiteit. Hoeveel boeddhisten stemmen in maart op de PVV van Geert Wilders?
Het schijnt dat zich onder de 150 Tweede Kamerleden thans drie boeddhisten bevinden. Wie het zijn weet ik niet. Anders dan christenen en moslims profileren zij zich niet als zodanig. Hoeveel invloed oefenen zij uit op het inrichten van onze samenleving, de dagelijkse gang van zaken van gewone mensen?
Boeddhisten in de politiek zijn natuurlijk in eerste instantie gewoon staatsburger die vaardig dienen om te gaan met het pluriforme karakter van onze samenleving. Hun boeddhistische ‘identiteit’, het is een rotwoord, is de bron van waaruit ze handelen en kan nooit dogmatisch zijn of opgelegd worden aan anderen. Het boeddhisme is dogmavrij en gericht op algemeen menselijk geluk. Hun handelen zou gericht moeten zijn op vrede en rechtvaardige verdeling van rijkdom. Het is maar een bespiegeling.
Ik denk dan ook dat boeddhistische politici niet bestaan, maar dat de leer, het achtvoudige pad, instrumenten zijn om een goed politicus te zijn. De kost gaat voor de baat uit.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.
