Chef heeft een koperen gewicht van 500 gram op zijn bureau staan. Hij weet dat omdat dat er op staat: 500 gram. Jonge mensen weten dat niet meer, vroeger gebruikten de slager, groenteman en kruidenier een weegschaal met gewichten om hun vlees, aardappels suiker en bonen af te wegen. Aan de ene kant de waar, aan de andere kant de gewichten.
Het koperen gewicht is gekeurd, door de keurmeester zijn er in de loop der tijd vier keurmerken ingeslagen. De keurmeester zal wel dood zijn, het is immers zo lang geleden. Chef vraagt zich af: weegt dat gewicht nog wel 500 gram, de merkjes vraten het koper, minimaal, maar toch, weg. De keurmeester fraudeerde, of toch niet. Hij had immers de intentie niet. Hij zal wel niet in een blaartrekkende hel zijn beland na zijn dood. Of wedergeboren als konijn.
Alles wat gekeurd wordt is onderhevig aan fraude en bedrog, al keur je met de beste bedoelingen.
Zeshin zegt
Kijk aan de onderkant van het gewicht daar ligt de werkelijke oplossing.
G.J. Smeets zegt
Slijtage!
Vanessa zegt
Joop, je bent nog wat vergeten in de waarschuwing: ontroering en af en toe een onbeheersbare schaterlach.