Het wordt een muzikaal feest in de komende Nachtgast van de boeddhistische radio. Cellist Ernst Reijseger vertelt over zijn passie voor muziek. Marlous Lazal gaat dinsdagnacht in gesprek met deze meermaals onderscheiden musicus: in 1985 werd Reijseger de Boy Edgar Prijs toegekend; in 1995 won hij de Bird Award op het North Sea Jazz Festival; in 2010 won hij het Gouden Kalf voor beste filmmuziek van C’est deja l’eté en een Edison ‘Hedendaags Klassiek’ voor zijn solo album Tell me everything.
Reijseger (1954) speelt en componeert hedendaagse klassieke muziek, jazz en wereldmuziek, maar is vooral een meesterlijk improvisator. Hij begon met cellospelen toen hij acht jaar oud was. Hij kreeg les bij Anner Bijlsma, destijds eerste cellist van het Concertgebouworkest en verliet op diens aanraden in zijn tweede jaar het conservatorium. Op 15-jarige leeftijd begon hij op te treden en stortte zich vervolgens op geïmproviseerde muziek. Zo ontwikkelde hij een fysieke speelstijl met onorthodoxe technieken.
Reijseger begon in de vroege jaren zeventig met improviseren. En speelde samen met onder anderen Derek Bailey, Martin van Duynhoven, Georg Gräwe en Gerry Hemingway en Theo Loevendie. Hij trad toen al in heel Europa op, met onder anderen Burton Greene en Sean Bergin. In de jaren tachtig begon hij met spelen in allerlei ensembles, zoals het Amsterdam String Trio, het Theo Loevendie Consort, het Guus Janssen Septet, het Arcado String Trio en de Instant Composer’s Pool. Dit laatste ensemble onder leiding van Misha Mengelberg voerde op een vernieuwende wijze de werken van onder anderen Thelonious Monk, Herbie Nichols en Duke Ellington uit en speelde ook eigen composities geïnspireerd op de jazz, de tango en de volksmuziek. Reijseger speelde ruim tien jaar in dit orkest.
Eind jaren tachtig richtte Ernst Reijseger samen met saxofonist Michael Moore en drummer Han Bennink het Clusone Trio op, genoemd naar het festival in Italië waar zij voor het eerst samen optraden. Na ruim tien jaar, waarin ze vijf albums opnamen en over de hele wereld optraden, hieven zij het trio op. Ook schrijft Reijseger muziek voor films en documentaires. Voor regisseur Werner Herzog maakte hij o.m. Requiem for a dying planet, My son, my son what have Ye done en Cave of Forgotten dreams. Ook geeft Reijseger workshops voor kinderen. Zo was hij bij de Amsterdamse cellobiënnale 2010 dirigent-begeleider van het Mega Kinder Cello Orkest (MKCO). In 1993 speelde hij een duoconcert met de fameuze cellist Yo Yo Ma in het Concertgebouw.
Sinds 2008 treedt Reijseger vooral op met pianist Harmen Fraanje en de Senegalese vocalist Molla Sylla in het trio Reijseger, Fraanje, Sylla. Met hen nam hij onlangs een tweede CD op, Count till zen.
