Zitten betekent niets maar kun je dat aan?
Men is verslaafd aan verstrooiing en methodes. Men zit vast aan overtuigingen.
Helemaal nietsdoen heeft niets met welke methode dan ook te maken, dus is vrij van traditie en leraren.
Je geeft op zonder zelfmoord te plegen. Je sterft innerlijk zonder drugs.
Ik bied je hier helemaal niets, hoogstens een vingeraanwijzing, dat moge duidelijk zijn.
Als je niets doet, je niet langer verstrooiing zoekt kom je terug bij jezelf, hier en nu. Daar waar het lichaam is.
Alle afstand naar het lichaam dient geslecht te worden. Maar je hechten aan het lichaam heeft geen zin.
Voel wat je voelt, hoor wat je hoort, zie wat je ziet, ruik wat je ruikt en proef wat je proeft, geef daar ruimte aan. Onderken slechts de ervaring. Er is geen bepaalde volgorde en de ene zintuiglijke ervaring is niet belangrijker dan de andere. Het lichaam als de rots in de branding.
Toch gaat het bij nietsdoen niet over je lichaam maar meer over je geest. Dat je gevoelig bent, alert. Aanwezig, gewoon simpelweg aanwezig.
Dan kun je zien wat voor je ligt, dat wat je bent.
Twijfel aan al je overtuigingen. Je gelooft misschien dat ze waar en objectief zijn maar dat zijn ze niet. Hoe kan jouw beeld van Gautama de Boeddha waar en objectief zijn?
Waarom denken moslims dat de Koran volmaakt is? Enzovoort.
Daar zit je dan, toevallig omdat je moe was. Omdat je even gewoon wilde zitten. Niet als vlucht of uit gewoonte.
Zitten betekent niets. Vraagt niet om een geloof. Vraagt geen methode.
Je zit daar en je geest is niet afwezig. Je onderkent volledig spontaan alles: lichaam en geest.
Innerlijke transformatie is een psychologische revolutie. Maar onze geest kan zo onrustig zijn dat, bijvoorbeeld, een flinke hike van zo’n 20 kilometer de geest weer fris weet te maken. Als onze geest enkel het verleden zoekt en naar de toekomst verlangt onderkennen we niet het nu van het lichaam. En dan kan het lichaam de poort zijn tot een bepaalde ruimte en rust en toch dien je niet geïdentificeerd te zijn of te worden met het lichaam. – Al moet de Boeddha ooit hebben gezegd: ‘Je kunt beter denken dat je het lichaam bent dan dat je een ego hebt.’ Hij leerde immers anatman.
Goed, het werkelijke ontwaken is natuurlijk psychologisch, iets van onze geest. Dat de Waarheid gezien wordt, direct en zonder enige twijfel. De Waarheid zal ons bevrijden. En geen guru en/of methode.
Zitten betekent niets.
De Waarheid kan geen product zijn van ons denken, omdat het denken het bekende vertegenwoordigt. Dat bekende dient gestopt te worden. Doorbroken te worden. Vrijheid gaat aan vrijheid vooraf.
Ontwaakt zijn kan onmogelijk gaan om een of ander denkbeeld. Al is zien ook begrijpen (dat volgt op direct zien) maar zien is geen gevolg op een denkbeeld. Zien is zien, direct en zonder enige twijfel. Denkbeelden kunnen leiden tot een bepaald geloof en tot een bepaald inzicht. Maar een interview over India is niet hetzelfde als India bezoeken.
Gautama Boeddha ontwaakte zittende in de vrije natuur. Op dat moment volgde hij niemand. Op dat moment was hij een licht voor zichzelf.
Siebe zegt
“Al moet de Boeddha ooit hebben gezegd: ‘Je kunt beter denken dat je het lichaam bent dan dat je een ego hebt.’ Hij leerde immers anatman” (Nathan)
De suttas presenteren een Boeddha die gezegd zou hebben dat je eigenlijk nog beter het lichaam gevoed door brei en rijst kunt zien als: ‘dit ben Ik, dit is van mij, dit mijn zelf’ dan het mentale omdat het lichaam nog enige duurzaamheid heeft, maar gevoelens, emoties, waarnemingen, gedachten, herinneringen, associaties, meningen, bewustzijnsmomenten, mindsets die komen en gaan heel snel.
De Pali suttas kennen niet zoiets als ‘gehechtheid aan ego’. Ze leren wel dat er de indruk kan ontstaan en bestaan dat een Ik/ego-entiteit dingen voelt, ziet, proeft, hoort, kent, beleeft. Dit is 1 van de hardnekkigste indrukken. Dit is dan een geest waarin zich een verkeerde visie voordoet.
De Pali sutta’s geven aan dat deze notie van een entiteit Ik die dingen beleeft, zeer belastend is. Het kan ook helemaal verdwijnen. Dit is het verdwijnen van een enorme last.
Als boeddhistische leraren aangeven dat dit Ego het kernprobleem van lijden is, dan bedoelen ze dat het vestigen van deze verkeerde visie van de natuur van geest (die aanzien voor een entiteit IK) het kernprobleem is. Er is nooit werkelijk een ego. Waar je aan kunt hechten is aan die verkeerde visie maar niet aan een ego.
We zitten wat dit betreft allemaal in hetzelfde schuitje van hoe verkeerde visie zich nestelt in de geest en dit belastend uitpakt.
Bij zintuiglijke contact stroomt razendsnel allerlei oer-oude informatie uit het verleden de geest binnen en kleurt alles. Wij beheersen dit niet. Een van de krachtigste kleuringen is dat de geest kleurt met een heel overtuigende sfeer van Ik, mijn en mezelf in de geest.
Volgens de suttas kan dit eindigen. Het is niet dat ego dan eindigt maar een verkeerde visie van de geest eindigt dan.
Nathanji Rozenhart zegt
Beste Siebe,
Je schrijft: ‘Bij zintuiglijke contact stroomt razendsnel allerlei oer-oude informatie uit het verleden de geest binnen en kleurt alles.’
Maar ik zeg je, als je werkelijk je aandacht weet te verleggen naar het lichaam is er helemaal geen ruimte meer voor de denkgeest.
Voel wat je voelt, hoor wat je hoort, zie wat je ziet e.d. Laat daarbij de waarnemer het waargenomene zijn.