Het jaar 2024 – dag 165 – opzoeknaareentoekomst

Ieder mens is op zoek naar een goede toekomst. Ik ben de achterkleinzoon van een arbeidsmigrant. Het was in 1891 dat mijn overgrootouders Marten Johannes de Wal en zijn vrouw Grietje Barelds Jansma Friesland verlieten en, zo wil het verhaal, via Rotterdam naar Amerika wilden emigreren. In de Maasstad stapten ze, met een paar kleine dreumesen aan de hand, uit op station Blaak. Amerika bleef een droom, Rotterdam werkelijkheid.

Het gezin kwam terecht op Zuid, toen al de boerenzij genoemd vanwege het grote aantal arbeidsmigranten, afkomstig van het platteland, op zoek naar een betere toekomst. Zoals de arbeidsmigranten van nu. Marten Johannes en Grietje moesten zich aanpassen aan het ritme van een grote stad, aan de leefomstandigheden op Zuid, toen al een achterstandsgebied in Rotterdam, ze konden hun taal niet meer spreken en hadden hier geen familie om ze op te vangen. Het waren boeren, geen stadse lui. Mijn overgrootvader begon een kaashandel, geen vreemde business als je uit Friesland komt. Wei, koeien, melk. Hij wilde toch een droom waarmaken.

Tegenwoordig zijn arbeidsmigranten vies en ongewenst. Negentig procent van de ‘asielzoekers’ die naar Nederland komen is arbeidsmigrant, slechts tien procent wil hier asiel aanvragen. Maar daar hoor je de nieuwe regering niet over. Er komt een speciaal departement migratie, opgericht om die mensen, zonder wie Nederland niet zou kunnen functioneren, te weren. Ze komen niet terecht op de boerenzij. Ze zijn ongewenst, pikken de woningen van onze Nederlanders in. Maar doen werk waar je een Hollander niet voor krijgt. Voor ASML worden duizenden woningen extra gebouwd, om het bedrijf maar in Nederland te houden.

Behalve de achterkleinzoon van een arbeidsmigrant ben ik volgens een politicus als journalist ook tuig van de richel. Journalisten zouden die man links moeten laten liggen, maar het tuig hangt aan zijn lippen als hij uit een achterkamertje tevoorschijn komt. En meldt dat ‘we eruit zijn’. Ik wist eerst niet wat de man bedoelde, dacht aan aftreden, maar het gaat over de vorming van een kabinet. Ik zag beelden op het tuig va de richel Journaal waarin een Kamerlid die nu minister of staatssecretaris wordt, andere politici voor rotte vis uitmaakte. Grenzen van fatsoen overschreed. En een toekomstige bewindsvrouw die een paar jaar geleden de verlaging premie ziektekosten wilde financieren door de financiële ondersteuning aan derde wereldlanden, waar mensen in de ellende verzuipen, te beëindigen. Ze komen tevoorschijn en kiezers hebben dat mogelijk gemaakt.

Ik geloof niet in een god, maar ik moet de laatste tijd steeds denken aan de Vader des Vaderland, Willem van Oranje, toen hij in Delft werd vermoord. Mijn God, waarom heeft gij mij verlaten, sprak hij.

Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.