Boven een dependance van de Kloosterbunker hiertegenover vliegt een klein eenmotorig vliegtuigje. In het zicht van de Grote Schrijver en Chef groet de piloot de Hooggeplaatste door even met de vleugel op en neer te gaan, een knipoogje, dat is een interpretatie, het kan ook zijn dat de vliegenier moeite had de kist rechtuit te laten gaan tegen de harde wind in. Maar het hele leven bestaat uit interpretaties dus ik groette minzaam terug.
Er vliegen vaker piloten over de Kloosterbunker. Het vaakst die die gewonde mensen in een helikopter vervoeren naar het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. En elke avond dendert er een vliegtuig naar ik meen over dit gebouw, ik hoor de kist wel maar zie ‘m nooit. Het kan ook een heli zijn. En soms zie ik gevechtsvliegtuigen over scheren, altijd twee per zicht. Ze groeten nooit.
Vroeger vloog ik zelf, nee, niet als piloot maar als luchtfotograaf. Ik huurde dan een vliegtuig met piloot op Zestienhoven en die lui hadden de nare eigenschap mij misselijk te willen maken als ik, hangend uit een raampje, boven zee of land opnamen maakte. Ik vermoed dat ze een weddenschap hadden afgesloten om het die landrot moeilijk te maken. Het is ze overigens nooit gelukt. Een afstammeling uit de tijd van de Hoekse en Kabeljauwse twisten laat zich niet kisten
Moedig voorwaarts!