Er was een tijd dat ik met de moeder van mijn kinderen en de kinderen zelf kerst vierde. Er was vaak stress: boodschappen in huis halen, boom kopen, kadootjes, huis schoonmaken en zo meer. De moeder en ik hadden het financieel goed en we wilden de kinderen daarin laten delen. Dus onder de boom lagen tot ver in de woonkamer de presenten uitgestald. We hadden twee dagen om te delen, maar die tijd bleek te kort als we het schema van één cadeau per twee uur aanhielden. Dus we lanceerden een haastschema.
Er was een kerst dat de moeder en ik hadden afgesproken elkaar – wij de ouders- geen cadeaus te geven in het kader van bezinning. Ik kocht dus niks maar het bleek een grapje te zijn van de moeder. Dus ik stond daar met lege handen tegenover een verdrietige en liefdevolle vrouw. Zelf kreeg ik een dure filmcamera van haar.
Het was Kerstavond en ik schepte in het donker een luchtje buiten in de voortuin. Ik keek door het keukenraam en zag de moeder van mijn kinderen verdrietig, bijna wanhopig in de pannen roeren. In de woonkamer lachte ze weer, het was toch kerst. Maar ik had haar eenzaamheid gezien.
De mooiste kerst vierde ik bij mij thuis met mijn moeder. Mijn vader was toen helaas al overleden. Er was een boom, er waren cadeautjes, lekker eten maar geen stress. Het was een moederlijke kerst. Zorgzaam voor en met elkaar.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Lammert Huizinga zegt
Het raakt me, ik word er een beetje verdrietig van. Voor zover een beetje verdrietig bestaat
Robert Jongman zegt
Beste Joop, heerlijke feestdagen en qua journalistiek een rommelig nieuwjaar. Anders valt er weinig te schrijven.