De Boeddha heeft de tuinkabouter verjaagd. Daar is al veel over gezegd en geschreven. Vaak op kritische toon. Want wat weten al die mensen met een boeddhabeeld in de tuin of op de schoorsteenmantel nu van het boeddhisme? Helemaal niks (dat bleek desgevraagd ook te kloppen, trouwens, zo bleek uit tv-interviews)!
Toch valt er wel iets moois te zeggen over al die boeddhistische decoratie in de westerse tuinen en huiskamers, namelijk als we het begrip Bodhicitta introduceren. Bodhicitta is het boeddhistisch concept, dat letterlijk” verlichtingsgeest” betekent . De verlichtingsgeest is de motivatie het spirituele pad te willen volgen en daarmee kwaliteiten te ontwikkelen die ten goede komen aan alle levende wezens.
Van boeddhisten wordt gezegd dat ze – blijkbaar- die innerlijke drang bij zichzelf bespeuren om naar verlichting te streven. Anders zouden ze zich niet zo intensief bezig houden met meditatie. Nou bevolken al die mensen met Boeddhabeelden niet massaal de boeddhistische centra in Nederland. Dat zou een stormloop geven. Maar zouden die mensen zonder het te verwoorden iets van die bodhicitta in zichzelf ervaren? Dat zou al een mooie eerste stap zijn op weg naar verlichting ten gunste van alle levende wezens!
