Wat is het toch een nare ziekte, kanker. Gisteravond ben ik naar een prachtige voorstelling geweest van studenten van het Koning Willem 1 college in Den Bosch die helemaal in het teken van kanker staat. Een bijzondere, soms luchtige, soms pijnlijke voorstelling die door deze studenten op een heel krachtige, betrokken manier werd neergezet.
Mooie indringende teksten, diepgaande prikkels die me ontzettend ra(a)k(t)en. De halve nacht heb ik ervan wakker gelegen. Veel gehuild. Veel gehuild, niet alleen omdat ik zelf ziek ben, ook om al die andere mensen die eraan lijden en om mijn lief, mijn familie en alle andere mensen die eraan lijden en hun naasten. Kanker heeft een ongelofelijke impact op het bestaan dat in de voorstelling erg mooi voor het voetlicht werd gebracht. Een aanrader, die van 16 tot en met 19 mei nog gratis te zien is.
Een van de teksten die ten gehore werd gebracht ‘Je moet zeilen op de wind van vandaag’ raakte me – als zeiler en begeleider van tientallen zeilretraites op het IJsselmeer – erg diep, ook omdat het zo’n boeddhistische tekst is. Nu, in het hier en nu, gebeurt het. In dit moment verblijven, in dit moment zijn, is de kunst en zo’n bijzondere oefening.
Je moet zeilen op de wind van vandaag
Toen je dacht, ik word gedragen, moest je sjouwen
Toen je dacht, ’t is even slikken moest je kauwen
Toen je dacht, ik wil wel stoppen, juist beginnen
En net toen je naar buiten wou, naar binnen
Toen je dacht, ’t is me teveel, werd het minder
En toen je dacht, ik ben een rups, bleek je een vlinder
Toen je dacht, dat je iets won, had je verloren
En toen je dacht, nu ga ik dood, werd je geboren
Je moet zeilen op de wind van vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
Toen je dacht, nu wordt het beter, werd het slechter
En toen je dacht, ik geef het op, bleek je een vechter
Toen je dacht een realist te zijn, een dromer
En toen je dacht, nu wordt het winter, werd het zomer
Toen je dacht, het wordt gebracht, moest je het halen
En toen je dacht, ik krijg iets terug, moest je betalen
Toen je dacht, ik sta alleen, kon je schuilen
Toen je dacht, ’t is om te lachen, moest je huilen
Je moet zeilen op de wind vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
Je moet zeilen op de wind van vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
Je moet zeilen op de wind van vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
Frans Mulder
