Schrijfster reist met kindmonnik de wereld over

Schrijfster Monique Tekstra-van Lochem heeft onlangs haar eerste prentenboek uitgegeven. Het boek met als titel ‘Tenzin viert feest’ is geschreven voor kinderen van drie tot zes jaar en is het eerste deel van een reeks, waarin kinderen, aan de hand van het jongetje Tenzin, worden meegenomen langs het leven van leeftijdgenootjes in alle delen van de wereld. Het prentenboek is voorzien van  kleurrijke illustraties, getekend door  René Speelman.

Net als in de andere delen staat het Tibetaanse kindmonnikje Tenzin centraal. In ‘Tenzin viert feest’ vertelt Tenzin over zijn eigen leven in een boeddhistisch klooster in India, maar gaat hij ook op avontuur met zijn neefje Chimmi tijdens de verjaardag van de Boeddha (Saga Dawa, in Nederland dit jaar op 25 mei red.).

Maar, Tenzin reist verder, hij is nieuwsgierig en bezoekt daarom in ieder deel een vriendje in een ander land en leert hoe hij/zij daar leeft. De boekjes zijn grappig en toegankelijk geschreven voor jonge kinderen. Achterin ieder boek staat achtergrondinformatie voor de (voor)lezer over het land, de cultuur en de religie die in dat deel aan bod komen. Ook worden tips gegeven voor activiteiten die gedaan kunnen worden met kinderen aan de hand van de thema’s in het boek. Dit maakt de Tenzin boeken volgens de schrijfster niet alleen voor ouders leuk om voor te lezen aan hun kind, maar maakt ze ook heel  goed bruikbaar in het kader van de Voor- en Vroegschoolse Educatie op kinderdagverblijven, gastouderopvang, peuterspeelzalen en de onderbouw van het basisonderwijs.

Monique: ‘Als cultureel antropologe heb ik jarenlang onderzoek gedaan naar Tibet, het boeddhisme en in het bijzonder het leven van de kinderen in de boeddhistische kloosters. Bij thuiskomst van mijn veldwerk in het Sera klooster in Zuid India, waar ik tussen vijfduizend monniken woonde (van wie bijna duizend  kinderen), merkte ik hoe geinteresseerd mensen zijn in die cultuur. Nu ik zelf kinderen heb en ook hen graag op een aansprekende manier wil vertellen over de prachtige mensen, culturen, gebruiken, tradities en religies die ik tijdens mijn onderzoeken en reizen heb gezien, merk ik dat er op dat gebied weinig verkrijgbaar is. Als er al een boek is over Afrika of Azie, gaat het negen van de tien keer over olifanten en leeuwen. Ik vind dat jammer. De wereld bevat zo’n rijkdom aan culturen, zo’n diversiteit aan mensen, die gelukkig ook steeds dichterbij te vinden is. Juist daar wil ik (mijn) kinderen over vertellen. Zelf heb ik altijd al de sterke drang gehad de wereld te willen ontdekken. Eerst van de Achterhoek naar Leiden, tussendoor in Zuid-Amerika studeren, en later voor onderzoek (en gewoon op reis) vooral naar Azie. En ik ben nog lang niet klaar.’

Volgens Monique worden kinderen vaak onderschat. Verzorgers en opvoeders zijn bang hun kind uit te dagen, nieuwe woorden te leren of te vertellen over landen of werelden die ze nog niet kennen. ‘Natuurlijk begrijp ik ook dat hele jonge kinderen echt niet een complete cultuur of religie kunnen begrijpen, gelukkig hebben we daar antropologen voor. Maar als een kind na het lezen van mijn boeken toch het woord Boeddha een keer heeft gehoord, of heeft gezien dat er ook andere muziekinstrumenten zijn dan wij hier kennen of dat boodschappen elders in de wereld op het hoofd worden gedragen in plaats van in een rugzak, dan is mijn doel al bereikt.’

Monique zegt dat ze met haar boeken kinderen wil vertellen over het leven van leeftijdgenootjes in andere landen. Ze hoopt dat de kinderen hierdoor zelf ook nieuwsgierig zullen worden naar die culturen en religies die de wereld rijk is. Maar ze hoopt ook dat de kinderen deze beter zullen begrijpen, zullen respecteren en zich erdoor laten inspireren.