De afgelopen weken heerste er een angstige, dreigende sfeer in de Kloosterbunker. De sleutel in de poort werd nog eens extra omgedraaid, verder was het afwachten op wat komen gaat. Wat was er aan de hand?
Ongeveer twee weken geleden bestelde ik bij een bedrijf in Eindhoven kadootjes voor een vriend. Die werden snel bezorgd, behalve twee leuke bekers die zouden worden na geleverd meldde het bedrijf. En inderdaad, een week later bracht de postbode opnieuw een pakje, ik dacht de bekers. Ik zette dat pakje bij het eerste, dacht de bestelling is compleet afgeleverd en klaar om op 14 juni aan de jarige te worden gegeven.
Maar vorige week week vrijdag bracht de postbode opnieuw een pakje, dat was met een mail al aangemeld door het bedrijf in Eindhoven. In het omhullende doosje zat een aflevering bon en daarop stond aangevinkt: 2 bekers. Ik belde het bedrijf in Eindhoven op en meldde de vergissing, ik had immers vorige week al de bekers ontvangen. Dat bleek dus niet het geval. Maar wat zat er dan in het andere pakje?
Op het etiket van dat pakje was wel de (mijn) straatnaam vermeld maar ontbrak het huisnummer. Het was ook gericht aan Bertus Dokkumervaart en zo heet ik niet. Hoe het kan weet ik niet maar PostNL had er twee stickers overheen geplakt waarop mijn naam. Terugdenkend aan het moment van bezorging vond ik het wel vreemd dat de postbode bij het afgeven aan mij vroeg: 360 en dat kan ik niet ontkennen, op dat huisnummer woon ik. Hij liep ook snel weg.
Maandag belde ik met de klantendienst van PostNL wat ik met dat pakje moest doen. Wat is de barcode, vroeg de helper. Ik las de code op de stickers voor. Die herken ik niet, zei de man. Wie heeft dat pakje bezorgd, vroeg hij. Ik gaf een beschrijving van de postbode: erg mager en geen PostNL-kleding aan. Hmm, hmmm, zei de man, dat is verdacht. Hij begon te vertellen dat hij zelf eens slachtoffer van phishing is geweest, boeven die virtueel bij je binnendringen, ook door bewust een pakje onder een andere naam bij je te bezorgen en dat dan op te eisen met geldclaims. Ze waren niet mis, die bendes. Ik werd ietwat ongerust, belde ik wel met PostNL? Hij stelde me gerust.
Ik vertelde de man dat ik het pakje niet naar de afzender kon terugsturen omdat de naam op het pakje ontbrak. Wel een postbus en die had ik gecheckt. Een consumentenorganisatie meldde op de site dat op dat adres mala fide organisaties waren geregistreerd die pakjes naar mensen stuurden om er financieel beter van te worden. Hmm, hmmm, sprak de man, het wordt steeds verdachter. En die deurwaarders die die organisaties op u afsturen zijn ook niet mis, zei hij.
De hulpverlener: ‘Ik ga afwijken van het gewone advies: u moet de politie bellen en het pakje in beheer houden. Het tijdstip van aflevering is verdacht, de magere man ook en die tickets op het pakje deugen niet. Ik geef u een casenummer, succes met de politie, ik hoop dat u niet in de problemen komt. Zorg dat u een afgiftebewijs krijgt.’
Hmm, hmmm, zei ik.
Ik belde de huismeester van het Kloosterbunkercomplex. Woont hier in dit gebouw ene Dokkumervaart, er is een pakje voor hem bij mij afgegeven. Ik bel je terug, zei de huismeester. Gistermiddag stond mevrouw Dokkumervaart voor de poort. Er zou hier een pakje zijn afgegeven, zei ze, ik zei: dat klopt.
Het verdachte pakje is niet meer onder mijn hoede maar ik heb ook geen bewijs dat ik het afgegeven heb. De angst is dus niet helemaal weg. De boodschap is: waak u voor magere postbodes en de klantenservice van PostNL.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Ruud van Bokhoven zegt
Vergankelijkheid in tijd hoeft niet altijd verbeteringen te geven, kon je voorheen je medemens vertrouwen, zul je nu oplettend moeten zijn op hen die niet werkend hun geld verdienen maar het te ontfutselen bij onbekende onschuldigen en hun daden als werk zien maar ondertussen schaamteloos leed veroorzaken.