Door de coronacrisis kom ik veel minder buiten dan voorheen en slijten mijn ouwe schoenen nauwelijks, in de Kloosterbunker loop ik altijd op blote voeten, buiten draag ik nooit sokken en gaan ze naakt het schoeisel in, maar nu dus heel veel minder.
Nadeel is dat Schaap, mijn lievelingsstoel, een heerlijke fauteuil die mij omarmt, nu meer slijt. Ik kocht ‘m ooit bij Loekie de Leeuw, ik meen aan de Lange Poten in Den Haag, en het leer van de leuningen scheurt nu op sommige plekken. Bij Strieder lederwaren kocht ik een stuk soepel leer, speciale lijm en een lederschaar en mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, knipte met haar virtuoze en o zo soepele vingers, kleine stukjes uit het ledervel en frommelde die met lijm besmeerd, de ruwe kant naar boven, onder de scheuren. Strieder zegt: Van een oude stoel mag je wel zien dat ‘ie gerepareerd is.
Iemand zei ooit, niet per se Cruyff: ‘Elk nadeel heeft z’n voordeel’ . De schoenen leven langer en Schaap nauwelijks.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.