Het giet van de regen op de Veluwe. De dennen ruiken, de eiken ook. De berken wat minder
Een vrouw zit met een kop thee en een tompouce in de serre van theehuis Huize Bloem in Engeland, een gehuchtje bij Beekbergen. Ze schrijft een brief aan haar vriend. Ze vertelt honderduit.
Wat verderop op de Veluwe, in een afgeschermd stukje hei staat een honderdtal schapen dood- en doodstil. Niet één schaap beweegt, fascinerend.
Op een pad op de hei iets verderop verorbert een kever een vliegend hert. Het vliegend hert is het grootste insect, en beschermd, in Nederland en komt voornamelijk op de Veluwe voor. Dit exemplaar was een vrouwtje, de mannetjes zijn stukken groter. Toch had de kever er een flinke hap aan.
Vandaag is de sterfdag van mijn ooit schoonvader. Ik hou nog steeds van die man. Toon was zijn naam.
Ik was vandaag gelukkig, de auto startte in één keer en de bodem viel er niet onderuit.
Geluk en ongeluk, een vrouw in een serre en het vliegend hert op het pad. Het vliegend hert schrijft niet en de vrouw wordt niet opgegeten.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.