Toen ik jong was bezocht ik samen met mijn partner, de moeder van mijn kinderen, als overtuigd socialist bijeenkomsten van de Partij van de Arbeid. Zowel zij als ik komen uit een rood nest. Die bijeenkomsten in Rotterdam vonden plaats in zaaltjes in arbeidersbuurten. Socialistische voormannen voerden het woord en we zongen de Internationale en hieven de vuist.
Als er verkiezingen aankwamen plakten we tegen de ramen van ons huis in een middenklasse wijk in de Maasstad grote pamfletten van de PvdA en belden we op de dag zelf onze vrienden en familie om toch vooral te gaan stemmen.
Er is veel veranderd. De PvdA is een splinterpartij geworden. Burgers hebben hun vertrouwen in de politiek verloren. Rechts-nationalistische populistische partijen rukken op.
Toch stond ik vanmorgen met een fijn gevoel op en zong de Internationale. Voor mij is de eerste mei een dag van waakzaamheid maar ook een feestdag. Tot de strijd ons geschaard.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Udo Teunis zegt
De Internationale in prachtig, maar de revolutionaire tekst past niet bij de sociaal-democratie. Het oorspronkelijke partij-lied is de socialistenmars. En natuurlijk Morgenrood.
Michel Ball zegt
Vrijdag 1 mei ging de voordeurbel. Via de intercom zag ik een rood petje. Het was Henk van PVDA-Wassenaar, de plaats waar wij wonen. Saskia, mijn vrouw, is lid van de PVDA. Ik niet, maar ik overweeg nu sterk om het te worden. Want uit handen van Henk ontving ik een rode roos.