Ik verwacht binnen een half jaar een paar nieuwe schoenen te moeten kopen. Toen ik ongeveer 5 jaar geleden dat andere paar kocht verkeerde ik, gelet op mijn leeftijd en gezondheid, in de veronderstelling dat dat weleens het laatste paar schoenen zou zijn dat ik aanschafte. Mijn gezondheid is momenteel een dikke 8 waard en ouder en wijzer worden heeft ook zijn voordelen. Zodat er weer schoenen nodig zijn.
Ik loop altijd op blote voeten, alleen op straat draag ik schoenen maar geen sokken. Soms sta ik in het halletje van mijn appartement om naar buiten te gaan. Ik mis iets, realiseer ik me dan. Juist ja, schoenen aan de voeten, omdat ik zo gewend ben blootsvoets te zijn en dat de norm is.
Zoals het met schoenen is, is het ook met de rest van de aanschaften. Ik ben terughoudend in het kopen van nieuwe dingen- in de herfst van mijn leven. Dat heeft niks met zuinigheid te maken maar meer met het voorkomen van verspilling. Ik hoef niks na te laten.
Ik ben wel toe aan een nieuw colbertje- na 12 jaar. Het oude heeft de snit van een werkmansjasje en is al een keer gerestaureerd door een Turkse kleermaker. En ik ben er aan gehecht. Maar alles is vergankelijk, ook een colbertje.
Het is wel grappig: er zijn steeds minder dagen te leven en de behoefte aan bezit daalt. Is dat tevredenheid?
Ik hoop overigens nog minstens 30 jaar in leven te zijn, want het leven is verrukkkkkelijkkkk, om maar even de titel van een boek te gebruiken.
Moedig voorwaarts!
Wulf zegt
Mee eens, Joop. Blijven verlangen naar iets wat je al (lang) hebt.
Ruud van Bokhoven zegt
Blootsvoets door het leven thuis.
Blootsvoets in de schoenen buiten.
Blootsvoets snel lang geleden, schreidend nog wat jaren te gaan.
Het leven met het begin en een einde, vergankelijkheid.
Geniet ervan.
Namesté.
Moedig voorwaarts!!!