Vierentwintig uur per dag komen er berichten binnen bij het BD. Ook ’s nachts. Ik weet van tevoren niet wat de inhoud is. Vanmorgen opende ik de PC waarmee deze krant wordt vervaardigd en zag het bericht over het overlijden van Frans Goetghebeur. Het raakte mij diep. Ik heb Frans een aantal malen ontmoet. Zo’n moment is er een om je te bezinnen, stil te staan bij geboorte en dood.
Behalve een mens ben ik ook uitgever, journalist, in die positie gelden andere normen. En zo keek ik na de schok over het overlijden van Frans in ons archief naar teksten van en over Frans. Om die te plaatsen bij het overlijdensbericht. Al werkend besefte ik dat zijn stem en geest in dit leven tot zwijgen zijn gebracht. Maar ik zocht ook verder naar tekst en beeldmateriaal. In die tientallen jaren journalistiek bedrijven heb ik geleerd afstand te nemen van waarover ik schrijf. Anders zou ik verzuipen in leed en verdriet en mijn werk niet kunnen doen. Ik begrijp het als u dit schizofreen vindt. Ik denk dat artsen en politiemensen ook zo’n houding aannemen om het leven aan te kunnen.
Een uur later zette ik de tekst van Anneke klaar, in de rubriek B’eter. Thaise maaltijdsoep.
Moedig voorwaarts!