Zaterdag scheurde ik met mijn bolide over voormalige Zuiderzeedijken richting Oldemarkt. Links de voormalige Zuiderzee, rechts het oude land. Je mag er maar zestig volgens een bord aan het begin van de dijk. Maar iets in mij liet mij het gaspedaal steeds verder intrappen. Slechts twee auto’s reden mij tegemoet op die smalle dijk, met links en rechts aarde en gras, weilanden, schapen en boerderijen. Zo bereikte ik veilig Blokzijl en vandaar ging het langzaam verder.
Zo’n zeedijk is anders dan de boeddhistische middenweg. Als ik op de dijk de macht over het stuur verlies zijn de gevolgen niet te overzien. Van de middenweg mag je afraken en hoef je je niet schuldig te voelen. De Boeddha, mijn beste vriend, vindt het niet erg om opnieuw het pad te gaan als je even de koers kwijt bent. Hij verlangt geen boetedoening of aflaat.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.