Ik sta voor mevrouw Driessen en kijk haar in de ogen. Ze kijkt terug. ‘Ben je gelukkig’, vraag ik haar. Haar antwoord hoor ik niet, omdat ik wakker schiet uit mijn droom. Maar ik kan die vraag zelf wel beantwoorden: Natuurlijk niet. Ik loop al een week rond met de idee om gewoon op de bewoners en personeelsleden van het verzorgingshuis af te stappen, en ze die vraag te stellen: ‘Ben je hier gelukkig?’
verpleeghuis
Karin – bericht uit het verpleeghuis (3)
In de oude situatie die ik ook in de zorg heb meegemaakt, voordat het kleinschalig wonen is ontstaan, en wij nog met meer personeel werkten werd iedereen die gedoucht wilde worden gedoucht. Wij deden uitstapjes met de mensen, een spelletje, praatje maken, krantje lezen of gewoon lekker met mooi weer in het zonnetje zitten. Dat is voorbij. Wim Sonneveld zingt daarover in Het Dorp. Voorgoed voorbij.
Karin – bericht uit het verpleeghuis (2)
Als ik na een werkdag thuis kom heb ik steeds meer tijd nodig om bij te komen. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Ik raak overstuur, geëmotioneerd, door wat ik dagelijks meemaak. Terwijl onze instelling zeker niet tot de slechtste behoort. Het pand is oud, maar nog wel in goede conditie. Het gaat ook niet om stenen, maar om mentaliteit. Warmte en plezier, de mensen zien.
Karin – bericht uit het verpleeghuis
Niet iedere bezoeker kan het opbrengen de afdeling op te komen, ze zijn bang om te ervaren dat iemand die een vol leven heeft geleid zo moet eindigen. Deze bezoekers wachten in het restaurant of buiten op hun geliefden. Ze nemen regelmatig wat lekkers mee. Als de Alzheimer in een verder stadium zit, dan zie je vaak dat de bezoekers niet meer herkend worden. Het langst blijven de kinderen in het geheugen gegrift, maar op een dag is dat ook voorbij. Dan worden de bezoeken ook minder.
Het jaar 2023 – dag 51 – levehetleven
Het stonk er naar urine en bleekwater.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
‘Dan voel ik me soms wel eenzaam…’
Ik besef: die jonge mensen weten nog helemaal niet dat er afvalputjes zijn in onze maatschappij, waar ik wel elke dag mee te maken heb. Ze lachen, die jongeren, en hebben plezier.
Opzij, opzij, opzij, wij hebben ongelooflijke haast
Het Boeddhistisch Dagblad heeft een aantal medewerkers van zorginstellingen gevraagd te rapporteren over wat er in die tehuizen goed en fout gaat.
