Op een mistige herfstdag staat een groepje paarden bijeen in de wei. Het is alsof de wereld om hen heen is weggevallen, zo stil is het. Het is nog vroeg en er hangen nevelslierten boven de akkers en de weiden. Als kinderen noemden wij dat vroeger koeien-zonder-poten-weer. Hier zijn het paarden zonder benen. Die benen zijn verdwenen in de mist. De paarden staan met de hoofden bij elkaar alsof ze fluisteren. Roddelen zelfs, volgens Issa.
paard
Gedachten over een haiku 12 – Bashō
De uitspraak “zadel een paard” is terug te voeren op een klassiek muzikaal drama waarin een eerbiedwaardige monnik bloesems gaat bewonderen. Deze uitspraak heeft betrekking op de spanning tussen ‘hoog’ en ‘laag’: de fijngevoelige monnik tegenover onbehouwen Hollanders.
Het jaar 2017 – de honderdeneerste dag – de kamer
Een kamer kan je omgeving zijn, er is niets anders. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van leed, haat en gehechtheid.
