Tenzin Dickey (Dickie) dient als een krachtig voorbeeld door stemmen van verschillende achtergronden te verenigen en schrijvers in ballingschap uit Tibet en de rest van de wereld samen te brengen in een samenhangende bloemlezing. Haar inspanningen illustreren hoe literatuur solidariteit en samenwerking kan bevorderen, zelfs tussen stateloze gemeenschappen.