Wij verlangen naar een politiek met hart. Misschien begint die niet in Den Haag, maar in hoe wij zelf leren luisteren. In hoe we ruimte geven aan stilte. In hoe we durven hopen dat het anders kan – en daar ook voor durven kiezen. Niet alleen op het Binnenhof, maar ook in onze eigen ‘talkshows’ met vrienden en buren, waar we soms net zo snel oordelen of overtuigen. Juist daar begint het oefenen: in het samen mens zijn, voorbij het debat.
Gabor Maté
Gaza – “The earth has no solutions anymore”
Nog steeds hoor ik: “waar twee vechten…” Of: “overál is het verschrikkelijk: Oekraïne, Myanmar …”. Maar dit is geen conflict of natuurramp. Wat de Palestijnen overkomt is mensenwerk en wordt in stand gehouden door onze stilte en onze genocide-steunende regeringen. Het is geen nobel gebaar om hierover te spreken. Het is onze verantwoordelijkheid. Als burger. Als docent. Als mens.
